________________ તેથી વિચારે છે કે આ શિષ્યો અયોગ્ય છે. તેથી દીક્ષા ઊતારી લેવી જોઇએ. તેથી ગુરુ ઓઘો પાછો લેવા માટે શિષ્યો પાછળ ગયા. શિષ્યો ગુરુને આવતાં જોઈને ભાગ્યા. પાછળ ગુરુ, આગળ શિષ્યો-પકડાપક્કી ચાલુ થઇ. એમાં એક શિષ્ય હાથમાં આવી ગયો. ગુરુ એને સમજાવે છે કે તે આ પૃથ્વીકાયાદિની વિરાધના માટે દીક્ષા લીધી છે? ત્યાં જ સિંહ આવી ગયો. ગુરૂ-શિષ્ય સમજી ગયા કે હવે બચવું અઘરું છે તેથી અંતિમ આરાધનામાં લાગ્યા. શિષ્યને પણ પસ્તાવો થયો કે, મારાથી ભૂલ થઈ ગઈ. આ પ્રમાણે અંતિમ આરાધના કરતાં સિંહ બંનેને ખાઈ ગયો. કાળ કરીને બંનેની સદ્ગતિ થઈ. કલ્યાણ થયું અને 499 શિષ્યોએ યાત્રા કરીને સંસારમાં પરિભ્રમણ કર્યું. મૂળવાત, યોગ્યતા નાશ પામે તો દીક્ષા પણ છોડાવવી પડે.” સભાઃ “જાત્રા કરવાનું મન થાય તો દીક્ષા છોડી દેવાની, આમાં વધારે પડતું નથી?'' ગુરુજી: “આર્ય! તારી વાત સાચી છે. પણ, અહીં ગુરુ તરીકે કોણ છે? તે જોવું પડે. અહીં જે આચાર્યભગવંત ગુરુ તરીકે છે તે ભાવાચાર્ય છે. એમના જીવનમાં એવી કોઈ ખામી નથી કે એમના શિષ્યો એમનામાંથી ખોટું કરતાં શીખ્યા હોય. ભાવાચાર્ય એ તીર્થકરતુલ્ય છે. આવા આચાર્ય ભગવંતને અયોગ્યતા લાગતાં આવું હાર્ડ સ્ટેપ લીધું હોઈ શકે... ભગવાન મહાવીર ચંડકૌશિક સર્પને પ્રતિબોધ કરવા ડંખ ખાય છે. 15 દિવસ ત્યાં ઊભા રહે છે. અને ગોશાળો પોતાને ભગવાનનો શિષ્ય જ માને છે. સાથે જ વિચરે છે છતાં ઉપેક્ષા કરે છે અને ચંડકૌશિક જેવા દૃષ્ટિવિષ સર્પને બોધ પમાડે છે. લાયકાત, ગેરલાયકાત જોવી પડે.” સભાઃ “આપના શિષ્યો આ રીતે યાત્રા કરવાનું કહે તો આપ દીક્ષા ઊતારી નાખો? અથવા શું સ્ટેપલો?” પ્રાર્થનાઃ 2 11 1 પડાવ : 11
