Mahavir Chariyam Part 03

Author(s): Gunchandra Gani
Publisher: Divyadarshan Trust

Page 432

१०४७
-सप्तमः प्रस्तावः सव्वपासंडाणं आयारा निरूविज्जंति, ता साहेहि को भगवया अभिग्गहविसेसो पडिवन्नोत्ति?, तुमंपि अमच्च! बुद्धिबलिओ, अओ वीमसेसु को एत्थ उवाओ? ।' खणंतरं च वीमंसिऊण तेहिं भणियं-'देव! बहवे दव्व-खेत्त-काल-भावभेयभिन्ना अभिग्गहविसेसा, सत्त पिंडेसणाओ, सत्त य पाणेसणाओ हवंति, अओ न नज्जइ कोऽवि अभिप्पाओ'त्ति । तओ रन्ना सव्वत्थ नयरीए काराविया उग्घोसणा, जहा-'भयवओ भिक्खं भमंतस्स अणेगप्पगारेहिं भिक्खा नीणियव्वत्ति । इमं च निसामिऊण परलोयसुहकंखिणा विचित्तनेवत्थधारिणा अप्पमत्तचित्तेण नयरजणेण पइण्णामंदरस्स गोयरचरियं पविट्ठस्स भयवओ पइदिणं पणामिज्जइ अणेगप्पयारेहिं भिक्खा, न य घिप्पइ सामिणा । एवं च कहिंपि असंपज्जमाणजहासमीहियपिंडविसुद्धीवि अमिलाणसरीरलायन्नो अदीणमणो य ठिओ तीए चेव पुरीए भयवं । एयं ताव एवं ।
इओ य-सयाणियस्स रन्नो चारपुरिसेहिं आगंतूण कहियं जहा-'देव! तुम्ह पुव्ववेरा
कथय कः भगवता अभिग्रहविशेषः प्रतिपन्न? इति, त्वमपि अमात्य! बुद्धिबलिकः, अतः विमृश कः अत्र उपायः?' क्षणान्तरं च विमृश्य ताभ्यां भणितं 'देव! बहवः द्रव्य-क्षेत्र-काल-भावभेदभिन्नाः अभिग्रहविशेषाः, सप्त पिण्डेषणाः, सप्त च पानैषणाः भवन्ति, अतः न ज्ञायते कोऽपि अभिप्रायः। ततः राज्ञा सर्वत्र नगर्यां कारापिता उद्घोषणा, यथा -'भगवतः भिक्षायां भ्रमतः अनेकप्रकारैः भिक्षा नेतव्या' इति । इदं च निःशम्य परलोकसुखकांक्षिणा, विचित्रनेपथ्यधारिणा अप्रमत्तचित्तेन नगरजनेन प्रतिज्ञामन्दरस्य गोचरचर्यां प्रविष्टस्य भगवतः प्रतिदिनम् अर्प्यते अनेकप्रकारैः भिक्षा, न च गृह्यते स्वामिना। एवं च कुत्रापि असम्पद्यमानयथासमीहितपिण्डविशुद्धिः अपि अम्लानशरीरलावण्यः अदीनमनः च स्थितः तस्यामेव पुर्यां भगवान्। एतत् तावद् एवम्।
इतश्च शतानीकस्य राज्ञः चारपुरुषैः आगत्य कथितं यथा 'देव! तव पूर्ववैरी दधिवाहनः राजा
હે અમાત્ય! તું પણ બુદ્ધિ-બલિષ્ઠ છે, તો વિચાર કર કે અહીં શો ઉપાય લેવો?” એટલે ક્ષણભર વિચારીને તેમણે કહ્યું કે “હે દેવ! દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, કાલ, ભાવના ભેદોથી ભિન્નભિન્ન ઘણા અભિગ્રહો તેમજ સાત પિંડેષણા અને સાત પાનએષણા બતાવેલ છે તેથી કોઇ અભિપ્રાય સમજાતો નથી.” ત્યારે રાજાએ નગરીમાં સર્વત્ર ઉદ્દઘોષણા કરાવી કેભિક્ષા માટે ભમતા ભગવંતને અનેક પ્રકારની ભિક્ષા ધરવી.' એમ સાંભળતાં પરભવના સુખાભિલાષી, વિચિત્ર વેષધારી અને અપ્રમત્ત એવા નગરજનો, પ્રતિજ્ઞામાં ધીર અને ગોચરીએ નીકળેલા ભગવંતને પ્રતિદિન અનેક પ્રકારની ભિક્ષા ધરવા લાગ્યા, પણ પ્રભુ તે સ્વીકારતા નહિ. એમ યથાસમીહિત પિંડવિશુદ્ધિ પ્રાપ્ત ન થતાં પણ શરીરે અમ્યાન તથા અદીન ભાવે ભગવંત તે જ નગરીમાં વિચરી રહ્યા છે.
એવામાં શતાનીક રાજાના ચરપુરુષોએ આવીને નિવેદન કર્યું કે-“હે દેવ! તમારો પૂર્વ શત્રુ દધિવાહન રાજા