________________
ભિક્ષુરાજ શ્રી ખારવેલની નજર સમક્ષ ક્યારેક વળી ધર્મદાતા ઉપકારી શ્રી સુપ્રતિબદ્ધસૂરિજી આદિ ગુરૂવરો દર્શન દઈ જતા અને તેઓ એવા વિચારમાં ગરકાવ થઈ જતા કે, શાસનની થોડી પણ સેવાનો લાભ મને મળી શક્યો હોય, તો એ પ્રતાપ આ ઉદાર મનના ગુરૂઓનો છે. કલિંગજિનની પુનઃ પ્રતિષ્ઠા, અનેક ઠેકાણે ધર્મ-ધામોની નિર્મિતિ, સાધર્મિકોનો સમુદ્ધાર, કલિંગમાં ઠેરઠેર, ધર્મ-પ્રચાર તેમજ છેલ્લે-છેલ્લે દ્વાદશાંગી રક્ષા અને આ પછી મારા આ આત્મા મંદિરનો પણ જીર્ણોદ્ધાર ઇત્યાદિ સુકૃતોના સર્જનમાં હું થોડે ઘણે અંશેય નિમિત્ત બન્યો હોઉં, તો એ આ ઉપકારીઓની ઉદારતાનો પ્રભાવ છે ! એમણે આ દરિદ્રનારાયણ પર કૃપા વૃષ્ટિ કરવાની ઉદારતા ન દાખવી હોત, તો આ અભાગિયામાં તો એવી શી તાકાત હતી કે, આમાનાં એકેય સુકૃતમાં મારી કાણી કોડીય લેખે લાગી હોત !
દેવ-ગુરૂ-ધર્મના દંભી ચળકાટ અને ચમકાર ધરાવતા કાચના કૂંડાકચરામાંથી, સુદેવ-સુગુરૂ સુધર્મના સાચાં રત્નો શોધવામાં સફળ થવા કાજે જરૂરી જે માર્ગદિશા પૂ. ઉપકારી ગુરૂદેવોએ દર્શાવી હતી અને એથી જ પોતાને જે ધર્મ-સમૃદ્ધિ મળી હતી. એની સ્મૃતિ થતા મહારાજાખારવેલ મનોમન કેટલીયવાર સુધી એ ગુરૂઓનાં ચરણે ભવનિકંદના વંદના કરવા પૂર્વક જાણે વાણી વિના વદતા કે, આજીવકો, બૌદ્ધો, વૈદિકો જેવા કંઈ ધર્મોની ભ્રમજાળમાં ફસાયા વિના મને જેમના પ્રભાવે જિન-ધર્મની સેવા મળી, એ ગુરુઓના ઋણમાંથી તો હૂકયા ભવે મુક્ત બની શકીશ !
આમ, દિવસે-દિવસે ભિક્ષુરાજ-ખારવેલની અંતર્મુખી-આરાધના સમૃદ્ધિ અને વૃદ્ધિ પામી રહી હતી. બાર વર્ષના સતત પ્રવૃત્તિમય જીવન દ્વારા કલિંગને એમણે જે આપ્યું હતું અને આના પ્રતિદાન રૂપે પોતે જે આત્મિક આનંદ પામી શક્યા હતા, એ સંતોષ પ્રેરક હોવાથી એમની એ અંતર્મુખી-આરાધના દિન-પ્રતિદિન વધુ વેગ પકડી રહી હતી. એથી એઓ એવી અનુભૂતિ કરી શકતા હતા કે, પોતાના નામનો “ભિક્ષુ”
૧૨૨ ૨૦૦૨-૨૦૦૦-૨૦૨૦૦૨-૨૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦ મહારાજા ખારવેલ
