________________
( ૨૧ ) પુણ્યરૂપી જલનો કૂપ, એવો તું થા, અને તે જન્મથી જ બ્રહ્મલીલામાં વિહરનાર! તું સ્મરશે ત્યારે હું તારી પાસે આવીશ, એમ કહીને ભગવતી ભારતી અંતર્ધાન થઈ ગઈ. ૨૧
પ્રાતઃકાલે પાછો વળીને તે ગુરૂ કાર્ય સિદ્ધ થવાથી, વેગે, ગુરૂ સમી ગયો, અને આ શું! એમ આતુરતાથી પૂછતા ગુરૂ તેના સામું જોઈ રહ્યા. ૨૨
મુકતા શુકિત મુદ્રાથી ગુરૂ આગળ ઉભા રહી, નમન કરી, નાના પ્રકારનાં બંધની રચનાથી ધ્વનિ યુકત એવુ પ્રભુનું સ્તોત્ર તેણે કર્યું, અવે ગુરૂ પણ તેવા નવીન સો કાવ્યથી આનંદ પામી કામદેવથી પણ અધિક એવા પોતાના શિક્ષા સાંભળવા યોગ્ય શિને આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યા. ૨૩
હે વત્સ! તારા વચનોની ચારૂ રચના અમારા હૃદયમાં કાંઈ આનંદ ઉપજાવતી નથી, અલીકના એક કણથી પણ સૂર્ય દુસહ તાપ પામે છે. ૨૪
નિજવિદ્યાના ગર્વે ચઢી, તું નિત્ય જે વિતથ વચનો બેલે છે, તેનાથી, ચારિત્રવાન એવા પણ તને પરભવમાં દુખ થશે. રપ
ગુરૂની આપ શિક્ષા સાંભળીને દક્ષ એવા તેણે તેમની પાસે નિયમ લીધો કે આજ પછી શ્રી જિન વાણીથી વિરૂદ્ધ એવું કાર્ય કે કવિત્વ કાંઈ કરવું નહીં. ૨૬
શિષ્યને શુદ્ધા ચરણમાં અતિદલ સમજી, રાજાના પ્રમોદને અર્થ તેને ત્યાં મૂકી, શ્રી દેવચંદ્રસૂરી વિહરવા ગયા. ૨૭
પૂર્વના રાજાઓના પુરાણ સાંભળી કર્ણ પુત્રે એક વખત વિચાર કર્યો કે શાસ્ત્રમાં ગુંથેલો જેમને યશ અઘાપી આ વિદ્યમાન છે તેમને ધન્ય છે. ૨૮
તે ઉપરથી શ્રત શાલીમાં ઉત્તમોત્તમ એવા શ્રીમચંદ્ર સૂરિની અભ્યર્ચના કરી તેણે પોતાની કીતિને અર્થે શ્રી સિદ્ધહેમ નામનું શબ્દશા રચાવ્યું. ૨૮
