________________
( ૮૧૪
હું વાંઝણી કેમ ન રહી, કે નિષ્ત્રજ કેમ ન રહી, કે મેં અભાગણીએ પથરાને જન્મ કેમ ન આપ્યા, કે તારા જેવાને જણીને અધમ જનાના પણ ઉપહાસને પાત્ર થઈ! ૪૦
જો તારા મામાપનું કાંઇ પણ હિત ઇચ્છતા હોય, તે હે પુત્ર! જેના ચરણની ચિ'તિત માત્રને આપનારી કલ્પમ જેવી સેવા દેવતા પણ કરે છે તેવા આ સન્યાસીના આશ્રય કર. ૪૧
નવમાસ મેં તને ઉંદરમા રાખ્યા, ને પછી પાળી પોષીને મહાટે કર્યું! તેના નિયને અર્થે ભહીન એવુ`. આ મારૂં વચન હે માન! તુ માન. ૪૨
આવુ બાલતી તે એવી પરિંદેવતા કરવા લાગી કે જેથી કરૂણા રસ છવાઈ ગયા અને તેને સાંભળનારા સભારાદ માત્ર એક ક્ષણવારમાં અશ્રુ પાડવા લાગ્યા. ૪૩
સર્વે શત્રુની વચના કરનાર નપતિને, જે તને ઉચિત લાગે તે કર એમ અનેક પ્રકારે કહીને રાવૅના દેખતા તે બન્ને જેમ આવ્યાં હતાં, તેમ ચાલ્યાં ગયાં. ૪૪
સિદ્ધાન્ત રૂપી જલથી નિત્ય સિંચાતા છતાં, ખદ્ધમૂલ છતાં, ફલગઢ છતાં, નૃપરૂપી ખેાધિ વૃક્ષ આવા વચનરૂપી મહા વાતથી કાઈક કપવા લાગ્યા. ૪૫
જે જંતુ જૈવુ કર્મ કરે છે તે તેવુ સારૂ કે ખાટુ' આ ભવમાંજ ભાગવે છે, એવુ અહંદુચનાથી મે જાણ્યુ છે, છતાં આપણે એ નિયમની વિરૂદ્ધ આ બધું મને શુ કહ્યુ ? જો સૂર્ય પશ્ચિમે ઉગે, સમુદ્ર સીમા તજે, મેગિરિ ચલવા માડે, તથાપિ પણ અહેંદ્રચન અસત્ય થાય નહિ; ત્યારે આ મે જોયુ તે શું ઇદ્રાક્ષ, કે નજરબી, કે સ્વપ્ન કે દેવમાયા ૧ એનું તત્વ ગુરૂ યથાર્થ રીતે જાણતા હૉવાજ જોઈએ; એમ મનમા વિચાર કરીને રાજા
ઉઠે. ૪૬-૪૭-૪૮
૧૧ કુ. યુ.
*
