________________
( ૩ }
ની જ્વાળા ઉરાડતી, વૈતાલ માલાકુલ, રાલ, જ્વાલા સમાત ઉજ્વલ રહ પ્રભાવાળી, āાર હુંકારરવથી કપ ઉપાવતી, એવી દેવી, તે સમયે, રાજાને ઘેર આવી. ૧૩-૧૪
રે દુરાચાર! વિચાર હીત ! તુ બુદ્ધિ ! ભૈરવીને ઓળખતા નથી? કે મારી અવજ્ઞા કરીને સુખે નિદ્રા લેવા પડયા છે. ૧૫
આમ ખેલતી યમ તુલ્ય રૂપવાળી તે પહેરેગિરાને ભય ઉપજાવતી દેહી માગને મદથી ત્રાસ પમાડતી, રાજાની પાસે આવી. ૧૬ તેનું સ્મૃતિયુક્ત ગુર્જિત સાંભળીને રાજાએ નિદ્રાના ત્યાગ કર્યા, અને તેણે તુરતજ કલિકાલરૂપ કાલિકાને ઉપદ્રવ કરવા આવેલી જાણી. ૧૭
ચિત્તમાં ભય પામી અદ્ભુત શંકા પામી, આ શુ હશે. એમ ધીમે ધીમે મનમાં તર્ક કરતા, તે વિઘતા. એઘના સંહાર કરવાને સમર્થ એવા પરમેષ્ટિ મંત્રના જપ મતમાં કરવા લાગ્યા. ૧૮
મત્રના પ્રભાવથી તે કુલ દેવી રાજાને પ્રહાર કરી શકી નહિ, પણ માઢેથી ગાળાના વાદ વર્ષાવતી તેણે શાપ દીધા કે તુ ક્રુષ્ટ રોગવાળા થજે ૧૯
તે ઉપરથી ગંધ મારતા પરૂ આદિ જેમાંથી ટપકે છે એવા ફથી રાજાનું શરીર ઘ્વાઈ ગયું. યતિના શાપની પેઠે દેવતાની વાણી કદાપી વ્યર્થ જતો નથી. ૨૦
તેની વેદનાથી આખે શરીરે વિઠ્ઠલ થયેલા રાજા નિરાંત વાળી શકયા નહિ, પણ અહંદ્રચનથી વાસિત થયેલી છે સધાતુ જેની અવા અને અન્યની કદાપિ પણ આશ્રય ન કરતા એવા તેણે મનમાં વિચાર કરવા માંડયા કે કુષ્ટથી નષ્ટ દેહવાળા મને માતકાલમાં જોઇ બહિર્મુખ માત્ર જિન શાસનને દોષ દેશે અને તેથી જગુમાં તેની પ્રતિષ્ઠાને ઘણી હાની થશે. ૨૧-૨૨
આ સ્વરૂપની જ્યાં સુધી પ્રસિદ્ધિ થઇ નથી, જ્યાં સુધી આ દેહ આવા છે, ત્યાં સુધીમાં હુ તેને પ્રજાળીને ભસ્મ કરી નાખું, એમ વિચારીને પેાતાના મત્રીને મોકલી તેણે ગુરૂને તેડાવ્યા. ૨૩
