________________
૮ ૨૦૬ ) પેઠે શાકંભરીશ તુરતજ પૃથ્વી ઉપર પડ્યો અને તેને મરાયો જાણ તેના સિનિ તથા ચરો નાશી ગયા. ૪૧
કુમારપાલનો જય થયો એમ બોલતાં સૈનિકે પૂણિમાના ચંદ્ર જેવા તેને વીટાઈ વળ્યા અને એક સૈન્યમાં જય જયના નાદ થઈ રહ્યા અને બીજા સૈન્યમાં શોક વ્યાપી ગયો. જર
તે સમયે કુમારપાલે કુદી પડીને મહા ધિથી રિપને પકડયો અને તેના કેશ પકડીને તેને કહ્યું કે રે પેલી બીચારીને શા માટે એટલી બધી દુભવી! અને અરે અહંકારા-ધ! મેં જે મારિનું નિવારણ કર્યું છે તેની શા માટે ચિકિત્સા કરે છે! ૪૩
કઈ પણ સહાય નહિ એવો તે કુમારપાલે આ પ્રમાણે કહ્યા પછી ધળ ભેગું માથું રાખી, પોતાના ભુજબલને દર્પ માત્ર ભંગ થવાથી અતિ ખિન્ન થઈ રહ્યો અને સિંહ પકડેલા હાથીની પેઠે કે ગરૂડે પકડેલા મહા સર્ષની પેઠે ચારે દિશાએ જોતાં તેણે પિતાની આશા માત્ર મૂકી દીધી. ૪૪
તે સમયે ત્વરાથી ત્યાં પવિત્ર શીલયુકત, ત્રસ્ત એવી મૃગલીના જેવાં નયનવાળી, નયયુકત, એવી તેની પત્ની, સર્વને આશ્ચર્ય પમાડતી, આવી ઉભી અને લાજ પામતી પામતી પણ અતિ ભવ્ય જાગાતી તે સતીએ અચલ પસારી યાચના કરી કે ભાઈ! સર્વદા ઇટાને આપનાર એવી આટલી મારા પતિની ભિક્ષા તમે આપે. ૪૫
ઉચિત વચનને જાણનાર કુમારપાલે, માન માત્ર જેનું ગળી ગયું છે અને જેણે પિતાની આજ્ઞા ધારણ કરી છે એવા તેને, બહેનના કહેવા ઉપરથી, છોડી મો - મહાત્માઓ કદાપિ પણ માચેના ભંગ કરતા નથી કે તેમનું જે અંગીકૃત તે કદાપિ વિકૃતિ પામતું નથી. ૪૬
રિપરૂપી જલ તુના સમને છતીને રત્ન સમૂહ પતિ વાધીન કર્યો, યુદ્ધાવનું મથન કરીને પોતાના ભુજથી વિજય શ્રી રે કરી, એક વિધ મા સ દ પ ત્ર - 1 at 01
