________________
(૧૩૨)
તેના કરતલને ત્યાગ, હૃદયને દયા, મસ્તકને જિનાજ્ઞા શ્રવણ દયને સરછાત્ર, કપાલને ગુરૂ નમન, મુખને સઢાણી, શોભા વતાં હતાં, અને દેષ માત્રથી રહિત એવો તે વિશ્વને અલંકાર રૂપ થતો સૂર્ય જેમ પોતાના કિરણથી, તેમ પોતાના યશથી, સમગ્ર વિશ્વને ભરી દેતે હ. ૪૩
અષ્ટમે દ્વિતીય વર્ગ છે !'
સર્વદા જિનાજ્ઞાને પાલતે કુમારપાલ સિદ્ધાનામૃતથી તૃપ્ત થઈ આ પ્રકારે વિચાર કરવા લાગ્યો. ૧
અથીને જે દાન સનિદાન* આપવામાં આવે છે તેનું કુણેત્રમાં રોપેલા બીજની પેઠે પંડિતો અતિ અલ્પ ફલ કહે છે. ૨ ,
દોષવાળા કર્મને જેમણે ત્યાગ કર્યો છે, સુકૃતમાંજ જેમનાં ચિત્ત લાગેલાં છે, એવા યતિઓને જે અપાય છે તે અતિ ભવ્ય ફલને આપે છે. ૩
જેન તિઓ રાજપ્રતિગ્રહ કરતા નથી, તેમના કરતાં તારણોરણમાં સમથે એવું અન્ય પાત્ર કોઈ નથી. ૪
જે વરણાગ્નિત હોઈ ગ્રહણ કરે છે તે મને રૂચતા નથી, ને જે રૂચે છે તે તે નિ:સ્પૃહ હેઈ ગ્રહણ કરતા નથી. ૫
તેમને ધન્ય છે. તેજ ત પથ્ય છે. તેમની સંપત્તિ શ્યાધ્ય છે, કે જે પોતાના ધનને યતિઓને દાન આપી કૃતાર્થ કરે છે. જે
રાજ્ય પ્રાપ્ત કરેલા એવા હં કરતાં તે વાણીઆઓને ઘન્ય છે કે જેમનું ધન ચતિ કાર્યમાં નિરંતર વપરાય છે, ૭
મહા પણ સુગંધ વિનાના શાલ્મલી પુષ્પ જેવા, પતિદાન વિનાના આ મારા રાજ્યને શો અર્થ છે. ૮
* સકામ બુદિધથી.
