________________
(૧૪૬). અક્ષણ પણ સજજનને સંગ થાય તે પુરૂષના સમગ્ર પાપને નાશ થઈ જાય છે, ચિરકાલના ભેગા થયેલા અને સારી પેઠે જામેલા પણ તાપની સુધાના એક કણના પણ પાનથી શાન્તિ થઈ જાય છે. ૧૮
ગુરૂ સાથે તે ગયો, સર્વ સુશ્રાવકો પાસેથી પુષ્કળ માન પામવા લાગ્યો, અને એમ કરતાં તિલંગ દેશમાં ઉલંગર નામે નગરમાં તે જઈ પહોંચ્યા. ૨૦
ત્યાં સમસ્ત વણિજેમાં શ્રેષ્ઠ એ એક પ્રઢ બુદ્ધિવાળો શેઠી એ પાતકને દૂર કરનાર એવા સૂરીને વંદવા માટે હર્ષથી આવ્યો, તે બુદ્ધિમાને પિતાને કરવાને સમગ્ર વિધિ યથાર્થ રીતે કરીને શ્રદ્ધા પૂર્ણ મનવાળા જયતને ગુરૂ આગળ બેઠેલો જોઈ, આ કેણ છે એમ પૂછ્યું. ૨૧ - ગુરૂના વચનથી તેને વૃત્તાંત જાણી ચતુર એવા તે શ્રાવક શિરોમણુએ ભવ્ય દેહવાળા અને વિનીત એવા તેને દયાદ્રિ ચિત્તથી, પોતાને ઘેર લઈ લીધે, જયત પણ ત્યાં તેના પુત્રની પેઠે કર્મ કરતે સુખમાં ર–સંતાપને હરનારૂં એવું માનકારિસ્થાન પ્રાપ્ત કરીને કિયો બુદ્ધિમાન તેને તજે. ૨૨
પછી સદાચાર પાલવાથી તે ક્ષણવારમાં ધર્મપ્રિય થયા, કઠોર છતાં પણ લોહ, સિદ્ધરસના પ્રસંગથી સુવર્ણ કેમ ન થાય ? ૨૩
એક સમયે સર્વ પૂજોપચાર લઈને શેઠની સાથે તે વિહારમાં ગયા અને શ્રી ધર્મ પર્વને વિષે લોક માત્રને જિનાન કરતા જોઈ વિચાર કરવા લાગ્યો કે જિન પૂજનથી કરીને જે પોતાના જનમને નિત્ય સાર્થક કરે છે એવા આ લોકને ધન્ય છે, આવું મહત પર્વ પ્રાપ્ત થયા છતાં પણ મારા સમાનદીન અને પુણ્યહીન કોઈ હશે નહિ ૨૪-૨૫
પૂર્વ ભવમાં મે પુણ્ય કરેલું નથી માટે આ જન્મમાં આવો થયો છું અને હજી પણ પુણ્ય વિવર્જિત હોવાથી આવતા ભવમાં મારી ગતિ આ કરતાં પણ વધારે અધમ થશે. ૨૬ , ,
