________________
( ૧૨૨ )
હાસ્યા, પણ તેજ દિવસે ચારે સભામાં આાવીનેતેને કહ્યુ` કે કોઈપણ ટાષને લેઈને મત્રી ત દશાને પામ્યા છે. ૩૬
M
'
શ્રવણને વિષ સમાન આવી વાતા તે તેણે ગુરૂને કહી, એટલે તેમણે કોઇ શઠ દેવતાના કરેલા દોષ છે એમ તુરત સ્વશત્યનુસાર, તે એક સાધુને સાથે લેઇ, રાત્રીએ સચિવના હિતાર્થે નીકળ્યા. ૩૭
જાણ્યું; પછી ને રાત્રીએજ
સમગ્ર શઠ દેવીઓની અગ્રેસર એવી અન્ય ચરિત્રવાળી સંધવાને પ્રસન્ન કરવા માટે તે ગયા અને સકલ વિઘના સહાર કરનાર એવા સૂરમત્ર ભણતે ભણતે તેના આગળ તેમણે ધ્યાન ધર્યું. ૩૮
*
સુખે હુંકાર કરતી અનેક હેાકારાના શેર મચાવતી તેણે પો તાની ધાર જિલ્હાને સૂરિને ડરાવવા માટે વિસ્તારી, વિલેાલ જિન્હાવાળા સર્પ તથા ઘણાક ભમરા તેણે મૂક્યા અને નેત્રને રૂધિર રત કરી મસ્તક પણ ઇંખ્યા પરાયણ રાખ્યું. ૩૮
આવું તેનુ સકલ ચેષ્ટિત નેઇ ગુરૂએ મનમાં વિચાર કર્યું કે, હુંનાના બાલક હાઉ તેમ બાલ ચેષ્ટા કરતી આ મઢ દેવી અને ભય કરવા શા યત્ન કરે છે! પણ જાણતી નથી કે સરલ બુદ્ધિવાળા વનચર પક્ષીઓ તાળી પાડવાથી ઉડી જાય, બાકી અનેક નાદથી જેના કાન બહેરા થઈ ગયેલા એવા ચૈત્ય પારાવત તો ડરે નહિ. ૪૦
સન્માન દાનાદેિથી સુજના પરમ પ્રીતિ ધારણ કરે છે. પણ દુષ્ટજના આગળ તેવી સામ્યતા બતાવવાથી તેદુષ્ટતાને વધારે હઠથી વળગતા ચાલે છે, અમૃતપાન કરીને પણ ભુજ ગમ છે તે અતિ ધાર વિષજ આકરે છે, મત્રથી બધાય ત્યારેજ મલના જેવા કામલ થઇ રહે છે. ૪૧
એ દેવી શિક્ષા ચાગ્ય છે એમ મનમાં ધારીને વિમલ મતિવાળા તેમણે શિષ્ય પાસે ખાંડણી અને મુશલ મગાવ્યાં અનેતેમાં, અખંડ તાંદુલને સર્વ પાંખડોનેજ ખાંડત હોય તેમ, તે દેવીના મદ
4
સમેત ખાંડવા લાગ્યા. ૪૨
