________________
આના થતાં એ પ્રભુ ભૂમિપતિની સભામાં ગયા અને પેલા વિશદ એવા ચાર શ્લોક બેલ્યા: ૧૧
અહો! તમારા નિણથી રિપ હદયરૂપી ઘટ ફૂટયા અને ગબવા માંડયાં તેમની સ્ત્રીઓનાં નેત્ર એ તમારું કેવું આશ્ચર્ય છે? ૧૨
આવી અપૂર્વ ધનુર્વિદ્યા તમે કયાંથી શીખ્યા માર્ગધ આવતે જાય છે ને ગુણ દિગંતરમાં જાય છે. * ૧૩
ચારે સમુદ્રમાં સ્નાન કરવાથી ટાઢ વાવાને લીધે ઠરી ગયેલી તમારી કીત તાપવા માટે સૂર્ય મંડળમાં ગઈ છે. ૧૪
સર્વદા સર્વસ્વ આપી દે છે એમ લોક તમારે માટે કહે છે તે ખોટું છે. કેમકે શત્રુએ તમારી પીઠ અને પરસ્ત્રીએ તમારી દૃષ્ટી ક' દાપિ પ્રાપ્ત કરી નથી. ૧૫
આવા ચાર શ્લોકની રચનાથી અતિશય પ્રસન્ન થઈ રાજાએ પિતાનું રાજ્ય તેને આપી દીધું અને પોતે અંત:પુરમાં ગયા. ૧૬
સૂરિએ કહ્યું અમારે રાજ્યનું કામ નથી, તું તારું રાજ્ય કર, ત્યારે રાજાએ તેમના આગમનનું પ્રયોજન પૂછયું. ૧૭ - વિદ્વાનની વાતના રસને અર્થે અમે આવ્યા છીએ એમ સૂરિએ કહ્યું એટલે રાજાએ તેમને પોતાના આસન ઉપર બેસારી નમસ્કાર ક, ૧૮
કવિઓના ચિત્તને. આનંદ આપનાર મેધતુલ્ય તેનું હૃદય હારીપદ્મ પોતાની સભામાં સાંભળીને, ઝરતા અમૃત રસ જવી, સન્માનપર્વક, આવી સ્તુતિ તેણે કહી. ૧૯
અમાર સંસારમાં સુમતિના જ શરણ એવા કાવ્ય વ્યાપારમાં પિત પિતાની રૂચિથી કવિઓ કયાં ચેષ્ટા કરતા નથી, પણ દુગ્ધ
જ માગણ=બાણ.યાયક, ગુણ-દાનશીલતા, પણ છે. આવતે જાય છે, ને જાય છે એ પણ વિરોધાભાસ છે. આ ચારે ઍક તથા આખી એ કથા બે પ્રધુમાં. તેમ વિકમ ચરિત્રમાં છે, ત્યાં જેવી,
