________________
(૩૪) જટાધારી, ભસ્મલિત, એવા તેમને જોઈ રાજાને કાંઈ નિશ્ચય થયો નહિ, ત્યારે નક્કી કરવા માટે શઠ ચિત્તવૃત્તિવાળા તેણે તેમના પગ ધોવા માંડ્યા. ૩
પદમાંકિત ચરણવાળે એને જોઈ, ધોએલું વસ્ત્ર બદલી આપવાના નિષથી રાજા શસ્ત્ર ગૃહમાં ગયો એટલે કુમારપાલે પણ મનમાં વિચાર કર્યો. ૪
આને આ બધો પ્રપંચ મારે માટે છે, અને આજ મને જરૂર એ હણશે, તો હવે શું કરૂ? કોને શરણ જાઉં ? અને દેવે મને આંતરી લીધો છે. ૫
તુરતજ યુતિ ફરી આવવાથી વાંતી કરવાનું મિષ કરીને પોતાનું પાનપાત્ર તેણે હાથમાં લીધું એટલે બધાએ જાઓ જાઓ એમ કહેવાથી તુરતજ રાજગૃહમાંથી નીકળી ગયો. ૬
ભેજનાતે દક્ષિણ માટે ઘરમાં બોલાવી તે મારી નાખી. શ, એમ વિચારી રાજા ક્ષણવાર બેઠે. ૭
બેલાવવા માટે બહાર આવ્યો તો એ સાધુ વેષ ધારી જતો રહ્યું છે એમ તેણે દીઠું એટલે દુષ્ટ બુદ્ધિવાળા તેણે તેનો વધ કરાવવા પિતાનું અતિ બલવાનું સૈન્ય પાછળ મોકલ્યું. ૮
કુમારપાલે પણ માર્ગે જતાં પિતાની પાછળ આવતા સૈન્યને દેખી કે હળ ખેડતા ખેડુતને મારું રક્ષણ કર એમ કહ્યું, ૮
રક્ષા કરવામાં કુશળ એવા તેણે તેને કાંટામાં સંતાડીને તુરત રક્ષણ કર્યું, એટલે સૈન્ય બધે તપાસ કરી પાછું વળી ગયું, જયાં કર્મ જગતું હોય ત્યાં શત્રુ આધળા થાય છે. ૧૦
ક ટક પણ ભાગ્યવાનને ગુણકારી થાય છે, આભાગ્ય યોગે - જન પણ શત્રુ થાય છે, વાનરોએ પણ રામની સેવા કરી અને દશ મુખને ભાઈ પણ શ થયો. ૧૧
