Kalyan 1961 02 Ank 12

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 8

૮૭૮ : આજે દેશને જરૂર છે, આધ્યાત્મિક દષ્ટિના વિકાસની અસંતુષ્ટ અને દુઃખી જ રહેવાને એટલે કે તેજ દારૂ પીવડાવી આપણે એને બહેકાવી રહ્યા બાહ્ય પરિગ્રહની વિશેષતા કે અહપતા એ સુખ છીએ. દુઃખનું કારણ નથી.
બીજાની સંપત્તિ અને સુખ સવલતે, મટર વ્યવહારમાં પણ જીવનને સંતોષ કે અસં. ગાડી, રેડિયે, રેફ્રિજરે, બંગલાગાડી વગેરે તેષ એ જ સુખ કે દુઃખનું કારણ છે. જેઈને દેખાદેખીને વરેલે માનવી ઈર્ષ્યાથી પિતાને હજારો પતિને લખપતિ થવાની તૃષ્ણા રહે
માટે એવાં સાધને ઝંખે છે. એ સાધને મેળછે. અને લાખોપતિને કરડપતિ થવાની તૃષ્ણ
વવાનું એક માત્ર સાધન પિસો છે, એટલે એ રહે છે, એટલે જેટલે પરિગ્રહ વિશેષ એમ જીવ “
પૈસાને પુજારી બને છે. વધુ દુઃખી. તાવિક દષ્ટિનું અન્વેષણ તે આવું આ પૂજારી, અનીતિ, અનાચાર, જુગાર, છે. અને પરિગ્રહબુદ્ધિ વધી એટલે ધનસંચયના ચેરી. લંટ ગમે તે ભેગે પૈસાની પ્રાપ્તિ માટે : ધમપછાડા વધવાના. એ બુદ્ધિ પછી ન્યાય મળે છે. જેને ફાવે છે તે મેળવે છે. આમાં નાના અન્યાય કે એગ્ય અગ્યને કશો વિચાર નહિ. નોકરિયાતથી માંડીને હજારેને દરમા ખાતા ધનને સ્વામી મટીને એ ધનને ગુલામ બની અમલદારે કઈ કહેતાં કેઈ બચતું નથી. ગરીજાય છે.
બથી માંડીને શ્રીમંત કેઈ રહી જતું નથી. આજે ચારેકોર આ પરિગ્રહ બુદ્ધિ-લાલસાનું કામદારે ઓછા કલાક કામ કરી વધુ દરમાયે તાંડવ ખેલાઈ રહ્યું છે. જરા જેટલે કે મળતાં મેળવવા માગે છે. કારખાનામાં નાની નાની માનવીની લાલસાના વાઘનખ એકદમ ઝાપટ ચીની ચોરી થાય છે. કામના ઉતારા ઓછા મારે છે. કાળાંબજાર, સંઘરાખેરી, ભાવ વધારેઉતરે છે. દષ્ટિ પગાર પર છે, કતવ્ય પર નથી ચેરી, લટ આ બધું માનવીની અઢળક ધન
ને શેઠિયાઓ પણ વધુમાં વધુ કસ કાઢી ઓછામાં કમાઈ લેવાની વૃત્તિમાંથી જન્મેલા ફરજ છે. એાછું આપવા માંગે છે. એટલે ત્યાગ ભાવની આમાં શ્રીમંતથી માંડીને ગરીબ સુધીના કોઈ જગ્યાએ ભેગભાવ માનવી પર સવાર થઈ બેઠો છે. કહેતા કેઈ નથી બચ્યા. જેને લાગ ફ્રાન્ચે એણે
સમાજવાદી સમાજરચના આવીને પધ્ધતિ ઝાપટ મારી જ છે..
ફરશે, માનવી બદલાઈ નથી જવાને. - કાનુને થયા, કંટ્રોલ આવ્યા ત્યારે ય માન તુણાથી ખદબદતે માનવી જ એ નવી, વીએ અવનવી રીતે અજમાવી હતી. બીલ જીવન વ્યવસ્થામાં પણ ગોઠવાવાને છે. સ્વકંટ્રોલ ભાવનાં બનતાં જતા અને ઉપરના પૈસા ના દે આવીને સમાજવાદી સમાજરચના
એની ઉપરથી લેવાતાં હતાં. એટલે માનવીની નથી ચલાવવાના ઉપરથી બેજવાબદારીનું તત્વ લાલસા ન ઘટે ત્યાં સુધી ગમે તેટલા કાનુને કે વધી જવાને મટામાં મોટે ભય ઉભે છે. કંટ્રોલે પરિસ્થિતિને પલટી શકે તેમ નથી, થોડા કાનુનલીરૂ માણસે કાયદા પાળશે. પરંતુ કાય
“મારે શું? મારૂં એકલાનું ક્યાં છે? બધાનું દાને ગજવામાં રાખવાની જેમનામાં આવડત છે અરી,
ન થશે, એ મારૂં થશે બગડે છે તે સરકારનું એ કાનુનને ઘોળીને પી જશે. આજે ય એમ ક બગડે છે. અમારે શું? નથી બની રહ્યું? ને આવા પરિગ્રહ બુદ્ધિવાળા આવી બેજવાબદાર વૃત્તિ વધતી જાય છે માનવીને પાછા આપણે અસંતેષને નશો પાઈ અને વધી પડવાની છે, ગમે તેટલી સમડી રહ્યા છીએ. જીવનધેરણને ઉંચું લાવવાને મહા ભાવનાની વાતે કરીએ, માનવી સ્વભાવતઃસ્વાથી