Kalyan 1961 02 Ank 12

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 6

*
આનું પરિણામ એ આવ્યું કે ઘણા એવા પરિવારે કે જે અંગ્રેજી શિક્ષણના વિષપાન કરીને આગળ આવ્યા હતા, તે પરિવારમાં આવા નિધ આહારને આવકાર મળો શરૂ થયે.
અને અંગ્રેજે ગયા પછી આપણું જ આગેવાનોએ સ્વરાજને દેર હાથમાં લીધે, ત્યારે આ દેશની અહિંસાપ્રધાન જનતાના પ્રાણમાં એક મંગલ આશાને ઉદય થયે કે હવે આ દેશમાંથી હિંસાનું તાંડવ અસ્ત થશે. પ્રકૃતિની નિર્દોષ સૃષ્ટિના વિનાશની રણકતી ઝાલરી બંધ થશે.
પરંતુ લેકેની આ આશા પર ઠંડુ પાણી ફરી વળ્યું. અહિંસાને આદર્શ કેવળ ? રાજકીય હેતુઓને બોલાવવા માટે અને દેશની ભળી જનતાને ઠગવા માટે જ થઈ રહ્યો. હિંસાનું તાંડવ વધારે વિકરાળ બન્યું.
અહિંસાની વાત કરનારા મહાનુભાવે જ લેકેને ખેરામાં હિંસાયુકત આહારની ભલામણ કરવા લાગ્યા. ગેહત્યાના પ્રતિબંધની વાત તે બાજુ પર રહી, પરંતુ રાષ્ટ્રીયઉદ્યોગના નામે હિંસાને પ્રોત્સાહન મળવું શરૂ થયું.
મસ્યઉદ્યોગ દ્વારા ઓલર મેળવવાની ઘેલછા રાષ્ટ્ર કલ્યાણના નામે વેગ પકડવા માંડી. નિર્દોષ વાનરોને પકડી પકડીને વેચવાની શરૂઆત થઈ.
ઈંડાના ઉત્પાદનને વેગ મળે એટલા ખાતર પદ્ધતિસરનું પ્રોત્સાહન અપાવું શરૂ થયું.
અને ૧૯૫૬ ના સરકારી પશુ બજારના રીપોર્ટમાં જણાવવામાં આવ્યું કે દેશમાં આવશ્યકતાથી વધારે પશુઓ છે નહીં. આમ છતાં યાંત્રિક કસાઈ ખાનાઓને પ્રોત્સાહન અપાવુ શરૂ થયું. અને આ કસાઈ ખાનાઓમાં દર વરસે ઓછામાં ઓછા ચાલીસ લાખ બળદ, ગાય, સાંઢ, ભેંસ, બકરા, ઘેટાં, પાડા, વગેરેની નિણ હત્યા ચાલુ જ રહી.
આતે યાંત્રિક કતલખાનાઓની વાત છે. એ સિવાયના નાના નાના કસાઈખાનાએમાં કેટ-કેટલી હત્યા થતી હશે તેને આજના કહેવાતા અહિંસક (?) આગેવાનોને રામ જાણે!
કહેવાને આશય એજ છે કે જે દેશ અહિંસાને ધમ માનતે નથી, અથવા કર્તવ્ય માનતું નથી, તે દેશની જનતાની લાગણી માત્ર એક બે વાઘના શિકારથી દુભાય છે, અને જે દેશ અહિંસાના પાયા પર હજારો વર્ષથી સ્થિર થયે છે, જેનાં જીવનનું મંગલ વ્રત અહિંસા છે, જે હિંસાને કદી બિરદાવવા તૈયાર નથી, તે આપણું દેશની આજની અહિં સક સરકાર હિંસાને ઉદ્યોગ તરીકે અપનાવી રહી છે !
સ્વરાજ યુગની આ કલંકગાથાને ક્યારે અંત આવશે તે કહેવું ભારે કઠણ છે. પરંતુ આ રીતે ઘેર હિંસાના કારણે આ દેશની સત્યશીલ વૃત્તિને અવશ્ય નાશ થશે, અને જે સાત્વિક સુખને ગર્વ આપણે હજારો વર્ષથી લઈ રહ્યા છીએ, તે અવશ્ય ધરતીમાં રોળાઈ જશે.
}
૧૦૦