________________
૧૪ : સ'સાર ચાર્લ્સે જાય છે 3
સુંદરીએ તરત દ્વાર બંધ કર્યુ. સુલસા પ્રગટ થઇ.
રાજકુમારી અને સુંદરીએ ધણા જ ભાવ અને આશ્ચય સહિત નમસ્કાર કર્યાં.
સુલસાએ બંનેને આશીર્વાદ આપીને કહ્યું; પુત્રી, તારૂં કાર્ય સિદ્ધ થઇ ગયું છે. તારા સ્થાન પર રૂપના ગવથી કબજો જમાવી ખેઠેલી યુવરાનીને હંમેશ માટે અંત આવી ગયાછે.'
અંત ? રૂક્ષ્મણીએ પ્રશ્ન કર્યાં.
હા એટી, ભયંકર અપમાન સાથેને અંત. રચમન નગરીના હારાજાએ જ એના અક્ષમ્ય અપરાધ બદલ વધની આજ્ઞા .આપી.' સુલસાએ કહ્યું.
સુંદરીએ કહ્યું; મહાદેવી, ખરેખર આપની શકિત અજોડ છે....આપે આ કાય` કેવી રીતે કર્યુ” હશે, એ જ અમારાથી સમજાતું નથી,'
કાય થઇ ગયું છે. વિધાના બળ આગળ કોઇ કાય' અશકય છેજ નહિ. કાય' કેમ થયું તે કેવી રીતે થયું એ મહત્વની વાત નથી. હવે આ અંગે તમારે જે કઈ પ્રયત્ન કરવા ધરે તે કરજો.' સુલસાએ કહ્યું.
રૂક્ષ્મણીએ તરત પોતાના ગળામાંથી મણિમુકતાન મૂલ્યવાન હાર કાઢીને સુલસાના ચરણમાં મૂકયે। અને · કહ્યું. ‘મહાદેવી, આપે મારા પર મોટા ઉપકાર કર્યાં છે આપે કરેલા ઉપકારના બદલા વાળવાની મારામાં કાષ્ટ શકિત નથી. છતાં સુંદરી જાતે આવીને આપના ચરણુમાં ફુલપાંખડી મૂકી જશે,’
સુલસાએ આશીર્વાદ આપીને મણિમુક્તાને હાર લઇ લીધા અને કહ્યું; પુત્રી, તારૂં કાય` થયું એ જ મારા માટે મેટમાં મોટા ઉપહાર છે.'
સુંદરીએ કહ્યું: મહાદેવી, આપતા ચેગિની છે. મારી સમૃદ્ધિ મેળવી શકવાની આપનામાં શકિત છે. રાજકુમારી તેા કેવળ આપની વિદ્યાની પૂજા કરવા જ ઇચ્છે છે.'
સુલસાએ પ્રસન્ન સ્વરે કહ્યુંઃ સુ ંદરી, રાજકુમારીની ભાવનાને હું જરૂર સ્વીકારીશ. હવે તમે
પ્રાતઃકાની તૈયારી કરા. સૂર્યોદય થઈ ગયેા છે, હું વિદાય લઉં છું. અને કાઇ પણ સમયે માર્ કામ પડે તે મને સકાચ વગર સંદેશા મેાકલજો.’ ઘેાડી વાર પછી સુલસા અદશ્ય બનીને વિદાય
થઇ.
અને રૂક્ષ્મણી ધણા જ ઉલ્લાસ સાથે સુંદરીને લઇને પ્રાતઃકાર્યો માટે ખાંડ બહાર નીકળી.
સવાર પડયું.
પંખીઓના ઉલ્લાસ ગાન શરૂ થઇ ગયાં. પ્રભાતને સુખદ વાયુ યારે શિને તાઝગી આપવા માંડયા ભગવાન ઋષભદેવ પ્રભુના મંદિરમાં એક ખૂણે એમને એમ સૂઇ ગયેલી ઋષિદત્તા જાગૃત થઇ.
આસપાસ નજર કરી.
પંખીઓનેા મીઠા કલરવ જાણે પ્રકૃત્તિની વંદું નાનું કાવ્ય પીરસી રહ્યો હતા. ઋષિદત્તા ઉભી થઈ અને શ્રી ઋષભદેવ પ્રભુની સૌમ્ય મધુર પ્રતિમાના દન કરીને પેાતાની કૂટિર તરી આવી.
સૌથી પ્રથમ તેણે કૂટિર સ્વચ્છ કરી. પોતાને જે જીના સ્વલ્પ સામાન હતા તે વ્યવસ્થિત કર્યાં. એક નાની ટિકા એમને એમ પડી હતી, તે પેટિકામાં પોતાનાં અને પિતાનાં વ્રુક્ષુખ વસ્ત્ર પડયા
હતાં.
કૂટિર સ્વચ્છ કર્યાં પછી તે માટીના ઘડા લઈને જળ ભરવા ગઈ.
હજી સુધી તેણે પારણું કર્યું નહતું. પણ અત્યારે તેને ભ્રમનુ કોઇ દુ;ખ જણાતું નહતુ. કારણ કે આજ પોતે પોતાના ચિરપરિચિત અને જીવનસાથી સમા નિભય સ્થાને આવી ગઇ હતી,
જળ ભરીને આવ્યા પછી તેણે મંદિરમાં કાજો કાઢયે। અને સ્નાન કરીને ભગવાનની જળ, પુષ્પ આદિ વડે ધણા જ ભાવભર્યાં હૈયે પૂજા કરી.
ભગવતની પૂજા કર્યાં પછી તે ઉપવનમાં ગઈ અને ચાર-છ કળા લઈ આવી.
