________________
: પર૦ : હિં‘સાના દારૂણ વિપાક
પશુ શેઠની પાસે બેઠેલા દડકે કહ્યું,
આ તા ભલા છે. માટે ડરશે! નહી.'
6
પછી તે પાડા જીભ બહાર કાઢીને માથું નમાવીને ઘુંટણીએ પડયા. કામદેવે ગાપને પૂછ્યું,
આ પાડે। આવી રીતે કેમ પગે પડયા ? જો જાણતા હાય તા કહે.'
મરણુથી
તે મેલ્યા સ્વામી ? સાધુના ઉપદેશથી મેં તેને અભય તમારી પાસે તે અભય માગે છે.
ભય નથી.’
ડરના। તે છે. આપ્યુ છે, હવે
શેઠે વિચાયું, જેને વન પ્રિય છે એવા આ તિયાઁચ અવશ્ય જાતિસ્મરણવાળા હશે, આમ વિચારીને તેણે (કામદેવે) કહ્યું;
આ ગોકુલમાં તું નિશ્ચિન્તપણે રહે, તને કંઈ
એટલે તે પાડા ઉઠીને સુખપૂર્વક ફરવા લાગ્યા. કેટલાક દિવસ પછી શેઠ નગરમાં ફરવા નીજ્યે ભદ્રક પાડા પણ તે જાણીને પાછળ જવા લાગ્યા શેઠના નાકરી તેને અટકાવવા લાગ્યા, પણ શેઠે કહ્યું. તા
વલ્લભ ! અશ્વને જે ખારાક આપે છે તેજ કંઇ પણ વિચાર કર્યાં વગરે ભદ્રકને પણ આપજો.
પછી ભદ્રક અનિયંત્રિતપણે શેના ભવનમાં રહેવા લાગ્યા.
એકવાર ભદ્રકે સાંભળ્યુ કે, શેઠે રાજદરબારમાં જાય છે.’ આથી તે પણ શેઠની પાછળ દાડયા. ગભરાયેલા લેાકેા કહેવા લાગ્યા.
શેઠે કહ્યું. આ તા ભદ્રક છે, ભલે
પાડાના રૂપમાં રહેલા આ યમના દૂરથી જ ત્યાગ કરવા–તેનાથી દૂર નાસી જવું.' ક્રામદેવ રાજદ્વારે પહોંચ્યા. પ્રતિહારે માણસાને આજ્ઞા આપી. આ પાડાને અંદર જતો અટકાવે.’
પ્રવેશે તેને અટકા
i
પછી પાડા અંદર પ્રવેશ્યા. તેની નજરે રાતે જોયા એટલે તે તેને પગે પડયા,
વશે। નહીં,'
શેઠ રાનને પ્રણામ કરીને ઊડયેા, એટલે રાજાએ તેને પૂછ્યું.
આ પાડા શાથી આ પ્રમાણે રહેલે છે. એટલે પ્રણામ કરે છે?' ત્યારે શેઠે રાજાને કહ્યું:
આ ભદ્ર! મહિષ આપની પાસે અભય માગે છે. ‘રાજાએ વિસ્મય પૂર્ણાંક તેને જોયા અને કહ્યું. તિથ યેાનિમાં પણ આ એક આશ્ચય છે. પછી રાજાએ કહ્યું.
ભદ્રક ? તને અભય આપવામાં આવે છે, જા, જનપદા સહિત મારી નગરીમાં તું સુખ પડે તેમ વિચર,’
ભદ્રક ભલે આવે, જો તેની ઇચ્છા હાય મારી સાથે નગરમાં તેને આવવા દે. એની રક્ષા કરજો, કાઇ તેને પીડા કરે નહીં.'
અમાણે એ પ્રમાણે રાજાની આજ્ઞાઢંઢેરા
પછી કામદેવ અનુક્રમે નગરમાં પહોંચ્યા. ઘેર પિટાવીને જાહેર કરી. પછી મહિષ રાજભવનના આંગઆવીને તેણે કૌટુમ્બિક પુરૂષને આજ્ઞા કરી.
ાંમાંથી નીકળ્યા.
પછી રાજાએ અમાત્યને આજ્ઞા આપી કે– નગરીમાં એવા ઢંઢેરા પિટાવેા કે, જેને અભય આપવામાં આવ્યું છે, એવા એ ભદ્રક મહિષના જે કોઈ અપરાધ કરશે એટલે કે મારા ભલેને જ્યેષ્ઠ પુત્ર હશે તે પણ મારે માટે તે સજાને પાત્ર છે.
ખરેખર આ ભદ્રક-ભલેા છે, એ પ્રમાણે લેાકેામાં પણ તે પ્રસિદ્ધિ પામ્યા. તેના શિંગડા ઉપર વળગીને ક્રીડાપૂર્વક ભ્રસ્કા મારતા બાળકો વડે તે હેરાન થતા હેાવા છતાં જાણે પેસ્તમય-લેખ કમા બનાવેલા તે હોય તેમ તે કાઈને પણ પીડા કરતા નહાતા.”
શેઠના ઘરમાં તે તે પ્રિય પુત્ર જેવા થઇ પડયે હતા, અને ગુરૂને ઘેર જેમ શિષ્ય રહે તેમ તે રહેતા હતા, ફરતા હતા અને સુખપૂર્વક રીતે રાત્રિના સમયે તે પાછે આવતા હતા.
એકવાર મૃગધ્વજ કુમાર પાતાના પરિવાર સહિત
