________________
* અ મી ક ર ણ * પૂ આચાર્યદેવ શ્રીમદ્ વિજયરામચંદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજ સુગુરુ એવી પ્રશંસા કરે નહિ કે પ્રશં થાય અથવા હૈયામાં ધર્મ આ હેય તે સામાં લેભાઈને સામે જીવ ધર્મના બદલામાં તેને વધુ સ્થિર અને વૃદ્ધિ કરવા માટે થાય. અધમ પામે.
આ બે આશય સિવાયની ધર્મપ્રવૃત્તિ તે જેટલા દુઃખના ડરપોક એટલા સત્ય- સાચી ધર્મપ્રવૃત્તિ ન કહેવાય. હીનજ રહેવાના.
માણસ વિચારશીલ બને છે એટલે વાતેપુણ્યથી મળેલી શ્રીમંતાઈ પણ ટેસ્ટથી ડઓ મટી જાય. ભગવાય તે દુર્ગતિજ આવે અને પાદિયથી વિચારશીલ માણસ પિતાની પ્રશંસા આવેલી દરિદ્રતા ટેસ્ટથી ભેગવાય તે સદ્ગતિ અને પારકી નિંદા ન કરે. આપનારી થાય.
ધર્મનું સુખ પક્ષ છે એમ કહેવાય છે, કઈ ખાય તે જેને ન ખમાય તેને ખાવા તે સ્વર્ગાદિની અપેક્ષાએ. બાકી સામાયિક સુખ ન મળે.
તે પ્રત્યક્ષ છે. - મિથ્યાત્વ, અવિરતિ, કષાય એ ત્રણેયના ધર્મ આત્મામાં આવે એટલે દુઃખ પિતે હકમથી સેવાતા મન-વચન-કાયાના ચગે જ સુખ લાગી જાય. આવતા ભાવને બગાડનાર છે.
ધમીને દુખ આવે તે માને કે મારાં - વર્તમાનમાં પ્રાપ્ત થતી સારી-નરસી ક ખપે છે, પણ સમાધિ ગુમાવે નહિ. સ્થિતિને ભૂતકાળના પુણ્ય-પાપના ખાતે જમા જે ગામમાં જિનમંદિર હોય તે ગામ કરે, જ્ઞાનીની આજ્ઞા મુજબની ધર્મપ્રવૃત્તિ કરે
અમારી દષ્ટિએ મેટું શહેર છે અને જે અને કર્મવેગે થતી સંસારની પ્રવૃતિ પરાભવને
શહેરમાં જિનમંદિર ન હોય તે શહેર લેવા છતાં લક્ષમાં રાખીને કરે, આવી જેની માનસિક સ્થિતિ
એ ઉજ્જડ ગામડું છે. અમને આ પ્રમાણે ન હેય તેનું નામ આસ્તિક.
લાગે તે તે સુસાધુપણાની ખામી છે. . જેને ભૂતકાળમાં અનંત કાળ રખડયાને ખ્યાલ, અને વર્તમાનમાં પાપ ન બંધાય તેની
- દેવભક્તિમાં દ્રવ્યની શુદ્ધિ વધારે તેમ સાવચેતી, અને ભવિષ્યકાળમાં ભટકવું ન પડે ભાવપ્રાપ્તિનું સુંદર નિમિત્ત છે. તેની ચિંતા ન હોય, તેને ધર્મમાં રસ ન હોય. જૈનશાસનને પામેલે કદાચ કૃપણ હોય અને આજે પણ નહિ.
તેથી દાન કરશે કે નહિ પણ તે કુપણુતાનું જેવા ન હોઈએ તેવા ઓળખાવાની ઇરછા દુખ તેને હોયજ. તેના જેવું જગતમાં કઈ પાપ નથી. - પુણ્ય મળેલી સાધન-સામગ્રીને મેક્ષછે પરલેકની ચિંતા ન હોય એવાના ઘેર
માર્ગની સાધનામાં ઉપયોગ ન થતું હોય તે “જન્મવું તે પણ પદય છે.
માનવું જ જોઈએ કે ગતભવમાં ખરાબ ભાવધર્મપ્રવૃત્તિ ધર્મ પામવાના ઈરાદે
પૂર્વક ધર્મ કર્યો છે પણ શુદ્ધ ભાવે કર્યો નથી.
ગાઢ મિથ્યાષ્ટિ આત્મા સંસારસુખની
