Kalyan 1946 Ank 08

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 3

'જૈન સંસ્કૃતિનું શંદેશાવાહક
સંસ્કારવાંચ્છ જૈન સમાજને
નૂતન માસિક આસો : ૨૦૦૨ લવાજમ રૂા. ૯-૪-૦
SCEPT count
मृत्यु पर विजय
क० - મૃત્યુને ભય, એ માનવજાતને શત્રુ છે. જીવવાની વૃત્તિથી યેનકેન જીવનને વધુ લંબાવવાની ઘેલછામાંથી માનવજાત, નિર્વીર્ય અને પાંગળી બનતી જાય છે. મૃત્યુની શંકાથી કે રેગમાત્રના નામથી આત્મા પિતાના સત્ત્વને ખેઈ બેઠે છે. બળવાન શરીરધારી પણ આજે મરવાની વાત સાંભળીને કાયર અને નમાલો બની, અધીર બની જાય છે.
મુંબઈ કલકત્તા કે અમદાવાદના રમખાણોમાં, ગુંડાઓના છુરાઓએ કે બદમાસોની ટેળીએ જે કલેઆમ ચલાવી છે તે કદાચ નિવાર્ય બની હોત યા મર્યાદિત બની હેત; જે ત્યાંની નાગરિક પ્રજાએ, મૃત્યુની હામે લડી લેવાની મર્દાનગી ખેલી જાણી હોત તો!
ના, ભાગે, એ હુમલે થયો, હુલ્લડ થયું, છૂરી ભેંકાઈ,” આવી આવી વાતેના ભણકારાથી દોરવાઈ, હજારે માનવ ટોળાઓ હતવીર્ય બની, કાયરની જેમ શહેરના રાજમાર્ગો પર ધોળે દિવસે દેડાડ અને નાસભાગ કરી મૂકે છે, ત્યારે થાય છે કે, રે, કેટલી પામરતા ! કેવળ મૃત્યુના ભયથી જાતને બચાવવા માટે આમ વ્યર્થ ફાંફા મારનારા આ બધા કંગાલ માનનું જીવન શું ભારરૂપ નથી? જીવવાના વધુ પડતા લોભમાં ભાન ભૂલેલા આ બિચારા ક્ષણે ક્ષણે આમ મરી રહ્યા છે તેનું શું? " સાચી વાત છે કે, માનવમાત્રની સ્વાભાવિક વૃત્તિ આત્મસંરક્ષણ તરફ દેડી જાય છે, પણ ધીર કે કાયર સહુ કેઈને એક વખત મરવાનું જરૂર છે, એમ જાણનારે દેહધારી, જીવવા માટે આટઆટલે બેબાકળ શાને થાય છે? એ પતે મૃત્યુની હામે હિંમત કાં ન કેળવે? મૃત્યુના ભયથી શંક્તિ બની, ક્ષણે ક્ષણે મરવા કરતાં મૃત્યુની હામે નિર્ભયતા પૂર્વક ઉભનાર જવાંમર્દ કદાચ મરશે કે, જે અનિવાર્ય હતુ. છતાં એક જ વખત. વારંવાર તેને મરવાનું નથી.
મૃત્યુ, એ માનવજીવનની છેલ્લી પરીક્ષા છે, આમ નીડરતાપૂર્વક મૃત્યુને માણી જનાર ભડવીર, પોતાની આજુબાજુના વાતાવરણમાં અમરતાના નાદને ગૂંજતા કરી જીવી જાય છે. તેમજ અનેકેને શાંત, ધીર અને સત્ત્વશાળી જીવન જીવવાનો સંદેશ આપી, આ મહાનુભાવ આત્મા, જગતના જીવવા ખાતર બેબાકળા બનેલા જીવનઘેલા આત્માઓને બોધપાઠ આપી જાય છે.
[બાકી; પાનું ૨૧૬ ]