________________
આરાધનાની સફળતા કયારે? પૂ, આચાય દેવ શ્રી વિજયલિધસૂરીશ્વરજી મ.
જૈનશાસનમાં અપૂર્વ પત્ર, પર્યુષણાપત્ર ગણાય છે. આ પ, પાપ પતાને ચૂરવા વા સમાન છે. શીવરમણીનામ`ડપમાં પ્રવેશ માટે કમાન છે. આ પ ઉપર માત્ર પરિણીત માણસા જ નહિ પરંતુ સખ્યાતિત દેવા પણ કુરબાન છે. આ પ રૂપ વાધરને પેલા વાધરની જેમ પતનના ડર નથી કિન્તુ આરહણને સર કરવાનું અા મળે છે અને સ્વલ્પ સમયમાં શિવઘરને મેળવે છે, કે જ્યાં જન્મ મરણના ડર નથી અનંત સુખના ભર છે. માત્ર આ વ ઉપર ક્ષમાનું પાણી ચઢાવવું જોઇએ. જો તેવા પાણીના સંજોગ ન મળે તે એક તરણું સરખું તેાડવાને પણ એ સમથ નથી. અનંતી વખત આ પર્વની નિકટમાં આવ્યા. દ્રવ્યથી આરાધનાઓ કરી પણ કાંઈ વળ્યું નહિ. જ્યાંસુધી કષાયિત વાતાવરણનું જોર હેાય ત્યાં સુધી શ્રેયઃ થવાના સંભવ નથી. આ પ, જે કાંઈ પારસ્પરિક કલેશનુ રૂપક બની ગયું હાય તેને ક્ષમાવવાને અવસર આપે છે. વળી આ પ ાજ ગણત્રિના દિવસેામાં આવી પહેાંચશે તે પહેલાં સદાચારને જગાવા, વૈરાગ્ય ભાવનાની વૃત્તિ જાગે તેવી ધૂન લગાવા, પ્રભુશાસનનાં સુંદર તત્ત્વાને પચાવેા અને નવીન ક્લેશ ન થઈ જાય તે માટે પેાતાના આત્માને મચાવેા. આત્મભાવનામાંજ વસી આવતા પર્યુષણને સાર્થક નામવાળું અનાવા
ખમાવવું ઉચિત છે. પર્વના મને સમજી આપણા સમાજ આ પર્વના દિલથી આરાધક થાય તા ક્લેશની જડ ઉખડી જાય. ખમાવવામાં દાયન જેવા થવાય તા આવતી કાલે આપણા ઉત્ક્રય છે. પ્રતિક્રમણમાં સંગ્રામસિંહ મનાય તે કાલેજ કના વિલય થાય સાધર્મિક વાત્સલ્યમાં ભરત, ફ્રેંડવીચ, કુમારપાલ, જગડુશાહ જેવી પ્રવૃત્તિવાળા પુણ્યશાળીઓ પાકે તે આપણા સમાજનું અનેરૂ ગૌરવ ઝળકી ઉઠે અને આપણે પણ આપણું કલ્યાણ કરતાં, હજારા ખીજાઓનું અનુમેાદના, અનુકરણઆદિદ્વારા કલ્યાણ કરી શકીએ, સાથે સાથે આ પમાં અષ્ટમ તપને પણ ચાદ રાખવા, ભુલવા નહિ. આ પર્વના અઠ્ઠમ, જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્રને નિર્મળ કરે છે. મિથ્યાત્વ, માયા, નિદાન એ ત્રણ શલ્યના નાશ કરે છે. ત્રણ જન્મને પવિત્રતાનું જોમ આપે છે. ત્રણ લેાકને પવિત્ર બનાવે છે. અરે! એક જ જન્મના અઠ્ઠમ, નાગકેતુની જેમ કેવલજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરાવી તેજ ભવમાં મેક્ષ આપી શકે છે. આ તપશ્ર્ચર્ચા પણ પ`ષણની આરાધનાનું અંગ છે અને એના રંગમાં કમના ભંગ છે, માટે ભુલાઈ ન જાય તેવી સાવધાનતા રાખવી. એક વાત ખાસ યાદ રાખવાની છે કે, તપમાં કષાય ત્યાગ જરૂર જોઇએ તે સિવાય આપણા તપ સર્વાંગી ફળ આપી શકતા નથી અને કને કાપી શક્તા નથી. અલિહારી જૈનધર્માંના તપની કે જેમાં કાઇ જાતનું ફરાળ નથી કે કષાયની વરાળ નથી. આ વાક્ય લખતાં મને દુઃખ થાય જે જે અપરાધો ગણુાચાય, ગુરૂભ્રાતા યાછે કે, ફરાળ નથી એ વાતના અપવાદથી અમારૂં તપ આબાદ બચ્ચું છે, પણ કષાયની વરાળથી એ વાક્ય લખતાં મન અચકાય છે. ઘણા ભાગ્યશાળી, આ બન્નેથી અલિપ્ત તપ કરતા હશે અને તેવા તપસ્વીનાં ચરણના અમે સદૈવ દાસ
લઘુભ્રાતા, સ્વગીય યા પરગચ્છીયાની સાથે થયા હોય તે સમસ્તને કાગળથી જ નહિ પણ અંતરથી ખમાવો, તેવી જ રીતે ખીજાએ સાથે તેવું વન થવા પામ્યુ હાય તે।
