Kalyan 1946 Ank 05

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 5

૧૧૮]
[ અષાડ, સૈભાગ્યવંતુ જીવન સૌ કોઈને પ્રિય હોય “હું રેગી છું” એવું ભાન થતાં વૈદ્યની છે, એ સૌભાગ્યવંતા જીવનનું નિદાન સદાચારના શેધ કરે છે અને તેની આપેલી ઔષધી નિરંસ્વર્ણ શણગારે છે. તે આચરવા સક્રિય પ્રયાસ સર સપ્રેમ પથ્યની સાથે ભે છે, તેમ સંસારી કરનાર સૌભાગ્યવંતા જીવનને પૂરો અનુભવ માઓએ પણ પોતાના આધિ, વ્યાધિ અને કરી શકે છે, સદાચારની શોભા અધ્યાત્મ- ઉસાધિવાળા રોગને જાણવા જોઈએ; એ જાણ્યા જ્ઞાનથી અને વિવેકથી વધે છે. મોક્ષનું પાન પછી આતુરતાથી એ રોગોને દૂર કરવા ધવંતરી જેમ આત્મસંયમ છે, તેમ આત્મસંયમનું ગુરૂઓને શોધી તેઓ પાસે ચિકિત્સા કરાવી
પાન અધ્યાત્મજ્ઞાનની સુવાસ છે. આ જે એગ્ય ઔષધ આપે તે સ્વીકારવું જોઈએ. ન દીસીમાન અને યશસ્વી જીવન બનાવવા સુખનું દ્વાર વિવેક છે. વિવેક ન હોય, આત્મારામની પેઢી તપાસે, મનાજી મુનિમ અને ભલે સમૃદ્ધિશાળી હોય કે મહાન ચમઠગ બન્યા છે, ઈદ્રિયે આદિ પાંચ નાના ત્કારી જ્ઞાન ધર હોય તોય તે જીવનને દુઃખમનિમ પ્રપંચી અને લાંચીયા બન્યા છે, અને મય જ વ્યય કરે છે. .
. વળી તે મનાજીના કાબુમાં છે. તમારી પેઢીને
- વિશ્વ આખુંય અમૃતનું જ પિપાસુ છે, તમે નહિં તપાસો, તે દરેડ પડવાની તૈયારી છે. તમે મેહ મદિરાના નશામાં સઘ
છે કેઈને ય પ્રિય નથી. પણ અમૃત અને શુંય ગુમાવશે; હજી બાજી હાથમાં છે. ઘણું
ઝેરની ઓળખ એટલી કઠીન નથી, કે જેટલું કાલથી લૂંટાયા છે. રહ્યું સહ્યું સાચવશે તેય
ઝેરને ઝેર સમજ્યા પછી પણ તેને છોડવું સારી મીલ્કત બચશે.
કઠીન છે. * . . . . . . . . - સર્વે ધર્મો આ માને છે, કે “પાપનું
છેઅખીલ સંસાર તે અસર છે, તેમાંથી
સાર શોધો કે ખેંચે એ નરી. મૂર્ખતાફળ દુખ, અને ધર્મનું ફળ સુખ, છે માટે
નથી સાંસારિકવાસનાઓમાં સારકલ્પવાવાળાઓ પાપ ન કરે, અને સારાં પરોપકારનાં કામ કરે.
રેતીને પીલીને તેલ મેળવવાની કલ્પના કરે છે. - પરમ કાણિક નિઃસ્વાર્થ-જીવી તપમૂર્તિ ' મહાત્માઓને મળો ! પ્રત્યેક પ્રશસ્ત પ્રવૃત્તિ-- ' એનાદિ કાળથી સાથમાં લાગેલા કે પાછળ એને ઓળખો! દીનતા અને દરિદ્રતા, તથા પડેલા સાચા ધાડપાડુઓ પંચેદ્રિયજન્ય વિષ અબુઝતા અને અસભ્યતા જળપ્રવાહમાંના જ છે અને તે વિષયે સાચે પાંચમી કતારનું તણખલાની જેમ સવેગ વહી જશે. કામ કરે છે.
- સામાન્ય વેલને પણ ચઢવા કેઈ આશ્ર- ' આત્મ ખજાને ખાલી થતાં આત્મિક થની જરૂર રહે છે, તો પછી આ આત્માને આનંદરૂપ આઝાદીની બરબાદી થાય છે, પરવશ પૂર્ણ વિકાસ અને પ્રકાશમય અવસ્થા પામવા આત્મા દિશાને ભૂલે છે અને તેથી તે અકૃત્યોનો અવલંબનની આવશ્યકતા હોય જ. • આશ્રય લઈ દુર્ગતિનાં દુઃખો સહે છે.