Kalyan 1946 Ank 05

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 9

ભે ર વી
ગાને મેં આતી હૈ, જિસ વખ્ત સારી દુનિયા
એક મીઠી નિંદમેં લપટી હૂઈ છે. અભી મેં શ્રી મફતલાલ સંઘવી.
“રવી” કો બુલાને કી કોશીષ કરૂં તે જલસામાં રંગ જામ્યો હતો. પ્રફુલ્લ શું છે મેરી પાસે આવેગી નહિ. “ભૈરવી પુષ્પોની મહેક વચ્ચે લાલાજીના ગાનની પ્રભા ક્યારે ગવાય અને તે શા માટે તે સમજાવતા ઓર માધુર્ય ફેરવતી હતી. ગાનના અખંડ લાલાજીએ શ્રોતાઓને તેમની પ્રતિભાવડે મુગ્ધ પ્રવાહમાં લીન શ્રોતાઓ તાળીઓ બજાવતા શક્યા. હતા.
- છતાં જલસામાં આવેલા ગામના મુન્સફ એવામાં ઘડિયાળમાં એકને ટકે રે પડ્યો. સાહેબે પિતાનું ક્યુમેન્ટ આપતાં જણાવ્યું કે, લાલાજીની ડુમરી બંધ થઈ. સંગીતને વશ જલાલાજી, સમજોને અભી ચાર બજગમેં હૈ. શ્રોતાઓ પુનઃ સચેત બન્યા.
આર તુમ “ભૈરવી શરૂ કરી દો. ફીર રાત બીત બેલો ! અબ ક્યા સુનાઉ?” પ્રેમના જાયગી, ઔરલ સૂબો એકીસ કે મેરે ટેનમેં સાગર જેવા લાલાજીના અંતરમાંથી શબ્દ ખલેલ હોગી” કેર્ટમાં જજમેન્ટ આપવા ન ઊઠ્યા.
બેઠા હોય તેમ મુક્ત કલાસ્વામી લાલાજીને “ભેરવી ચલાવે.” એક ભાઈએ ઉત્તર સમજાવતા મુન્સફ બેલ્યા. અને મુન્સફના આપ્યો.
શબ્દની કિંમત આંકી લાલાજીએ વિના ટાઈમે “ભૈરવી!” લાલાજીએ વિસ્મિત થઈ પૂછયું “ભૈરવી” શરૂ કરી. અને તેની સમજાવટ કરતાં જણાવ્યું કે, લાલાજીએ ભૈરવી ઉપાડી; પણ પ્રતિકૂળ ભાઈ ભેસ્વી સૂનાને કી અભી ડેર છે.” વાતાવરણના ગવડે હવા તે ઝીલવા ન લાગી
ભૈરવી” એટલે શું તે નહિ સમજનારા અને તેની પ્રત્યાઘાતી અસર શ્રોતાઓને થવાને શ્રોતાજનેમાંથી એકબીજા ભાઈએ હઠ પકડીને બદલે લાલાજીના હદય પર પાછી પડીને અથકહ્યું કે, “લાલાજી, બસ અબ તે ભૈરવી હી ડાવા લાગી. અને તેમને ગતિમાન કંઠ બંધ સુનાઓ, ઔર સબ કુછ પીછે સુનેગે.” થઈ ગયે.
મગર અબ ઇસ વખ્ત પર મેં “ભૈરવી” “ કર્યો લાલાજી ચૂપ હો ગયે? મુન્સફ કીસ તરફ સે ગા શકું? “ભૈરવી” ગાને કા સાહેબે પ્રશ્ન કર્યો. ટેમ વિના મેં નહિ ગા શક્તા હું!” સબ “મેં લાચાર હું સાહેબ, અભી મેરે સે હકીકત રજૂ કરતાં લાલાજીએ “ભૈરવી” ને ભેરવી” નહિ ચલેગી. એ વખ્ત ભૈરવી કા હૈ મર્મ છેડ્યો.
નહિ, ઔર મેં “ભૈરવી” કીસ તરફ સે ગા અભી ગાને મેં આપ કે જ્યાં હજ હૈ?” શકું. આપ થોડી દેર બેઠો ઔર ટેમ હોને પર અજ્ઞ શ્રોતાઓની વચ્ચે બેઠેલા સંગીતજ્ઞ લાલા- “ભેરવી” કે રાગ-રાગિણી અપને-આપ મેરી જીને એક ત્રીજા ભાઈએ પ્રશ્ન કર્યો.
ભક્તિ કે વશ હે કર મેરી પાસ આ જાય ગી. “ભાઈ ભૈરવી કે સારે સૂર નાજૂક હેતે હૈ, વિના કેમ અપને સંગીત કે છેડના સચ્ચે ઔર વે સુબહ હેને કે દે ઘટે પહિલે સંગીતકારક ધર્મ નહિ હૈ. “લાલાજીએ