Jain Dharm Prakash 1914 Pustak 030 Ank 02

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 5

જ્ઞા સાર વિવરણ.
૪૧
વિગેરે તુચ્છ પશુ પક્ષીનું ભક્ષ છે એમ માને છે. અને તેથી તેમાં કિંચિતું પણ આસક્ત થતા નથી. સ્ત્રી કે પુરૂષને સુંદર દેખાતે દેહ પરિણામે વિનશ્વર છે, વ્યાધિનું સ્થાન છે, વ્યાધિથી ભરેલો છે, તેને વિરૂપ થતાં વાર ન લાગે એવે છે અને જ્યારે તેમાંથી હંસ (જીવ) ઉડી જાય ત્યારે જે તરતમાં અગ્નિસંસ્કાર કરવામાં ન આવે તે અનેક પ્રકારના જતુઓ તેમાં ઉત્પન્ન થાય છે, ગંધાઈ ઉઠે છે અને કાગડા કુતરા વિગેરે તુચ્છ અને હલકા પશુ પક્ષી જ તેને શ્રણ કરે છે, ઉત્તમ ગણાતા પશુ પક્ષીઓ પણ તેને ગણુ કરતા નથી, તેનાથી દૂર નાસે છે એવા અશુચિય દેહમાં તરવરદ્ધિ જીવ આસક્ત કેમ થાય ? અથાતુ ન જ થાય. પ.
અનાવિમવનં, વિઘવા વાઃ |
તત્રાવમવનાર , મતવાતુ ન | ૬ | ભાવાથ– ધ જીવ રાજાના મહેલમાં હાથી, ઘડાની સાહેબી જઈ ચકિત થઈ જાય છે, પરંતુ તત્ત્વરિટને તે તેમાં હાથી ઘેડાના વનથી કંઈ વિશેપ લાગતું નથી. તેને તે તેવો મહેલ વન સમાનજ લાગે છે. દ..
વિવે–આધારિ જી રાજાના મહેલ પાસે હાથી ઘોડા વિગેરે બાંધેલા જોઈ આનંદ પામે છે, તેને સુખી માને છે અને તે તેવી સંપત્તિ ઈચ્છે છે પરંતુ તરવટિ જીવ તે વનમાં સંખ્યાબંધ હાથી ઘોડા હોય છે એમ જાણ રાજના મહેલને વન સમાજ લેખે છે-તેને રાજમહેલમાં કાંઈ વિશેષપણું લાગતું જ નથી. મહેલમાં તે છે ડા ઘણું હાથી ઘેડા હોય છે અને વનમાં તે સંખ્યાબંધ હોય છે એટલે વનથી મહેલમાં તેને વિશેષ ફેર જણાતું નથી. દ.
भगमना कंशलोचन, वपुर्धतमलेन वा ।।
महान्तं बाह्यग वेत्ति, चित्साम्राज्येन तत्त्ववित् ॥ ७ ॥ ભાવાથ–બાહ્યદષ્ટિ જીવ, ભસ્મ લગાવવાથી, કેશનો લેચ કરવાથી અને મલમલીન દેહ રાખવાથી કેઈને મહત માને છે. પણ તત્વષ્ટિ તે તેની અં. તર સમૃદ્ધિથીજ-શાન વૈરાગ્યથીજ તેને તે લે છે. તત્ત્વષ્ટિ આત્મા બાહ્યદષ્ટિની પરે ઉપરના ડેલડિમાક માત્રથી કોઈને માટે માની લેતું નથી. તે તે. તેના સદભુત ગુણની સારી રીતે પરીક્ષા કરીને જ તેમ માને છે. ૭.
વિવેક –બ ઘદૃષ્ટિ જીવે ત્યાગી બાવા, સન્યાગી, જેગી, જતી કે સાધુ મુનિ| ઉ પ થના ભરમ ગળી કે કેશ લેશ ફરો છાદિ બાણ