________________
૧૬
તરતી કિડતી સાદડીઓ
--
-
---
------
-
-
--
હસન અને રાબિયા બન્ને મુસ્લિમ સંત હતાં.
નમાજ પઢવાનો સમય હતો. સંત હસનને પોતાને પ્રાપ્ત થયેલી સિદ્ધિના બળે સૌને આંજી દેવાની ઈચ્છા થઈ આવી. આથી તેમણે પોતાની સાદડી પાણી ઉપર પાથરી અને રાબિયાને કહ્યું, “ચાલો, આપણે આ સાદડી ઉપર બેસી નમાજ પઢી લઈએ.”
સંત રાબિયા વિચક્ષણ હતી. તે સમજી ગઈ કે સંતને સિદ્ધિનું અભિમાન થયું છે. પરંતુ તેમણે હસનને સીધો જવાબ આપવાને બદલે તેમની ભાષામાં જવાબ આપવાનો નિર્ણય કર્યો.
રાબિયાએ પોતાની નમાજ પઢવાની સાદડીને હવામાં ઊડતી કરી અને હસનને કહ્યું, “ચાલો, આપણે આ સાદડી ઉપર બેસી નમાજ પઢીએ, જેથી કોઈના નજરે ન પડાય.'
સંત હસનને પોતાની ભૂલનો ખ્યાલ આવી ગયો. તેમણે રાબિયાને કહ્યું કે મને માફ કરી દો. ત્યારે રાબિયાએ કહ્યું, ‘તમે જે કર્યું છે તે એક માછલી કરે તેનાથી વિશેષ કાંઈ નથી. અને મેં જે કર્યું તે એક માખી કરે તેનાથી વિશેષ કાંઈ નથી, પરંતુ આપણે તો માનવી છીએ. આપણું મૂળ કામ તો આ બન્નેથી ઊંચું
છે. ”
૧૭.
મિત્રો માટે પાયામ
:::*~----
---
ઈ. સ. ૧૮૪૪ના સાલ. કલકત્તાની સંસ્કૃત કૉલેજમાં વ્યાકરણના પ્રાધ્યાપકની જગા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
