________________
૭૧
સંસારસુખ રમો પુણ્ય
રાજા સિદ્ધરાજ જયસિંહ પોતાના શયનખંડમાં સૂતા હતા અને બે સેવકો તેમની પગચંપી કરી રહ્યા હતા. રાજાને નિદ્રાધીન જાણી પહેલા સેવકે કહ્યું, “આપણા રાજાની ઉદારતા, ઉત્તમ. પ્રજાવાત્સલ્ય, વિદ્વાનો-કળાકારોનું સન્માન વગેરે રાજાને ઉચિત અનેક ગુણો ખરેખર પ્રશંસનીય છે. બીજા સેવકે કહ્યું, “તેમના સૈનાની તાકાત, કડક રાજ્યપાલન અને કુનેહબાજી વડે કરીને જ તેઓ વિશાળ રાજ્યના સ્વામી થયા છે.” આમ બન્નેએ રાજાની પ્રશંસા કરી તેનું રાજાને ધ્યાન હતું.
રાજાનાં કર્મોની પ્રશંસા કરનાર બીજા સેવકને ખાનગીમાં બોલાવીને, તેને કાંઈ પણ કહ્યા વગર રાજાએ એક લેખ આપ્યો અને તે લેખ મહામંત્રી સાન્તને પહોંચાડવાની આજ્ઞા કરી.
આ સેવક રાજ્યનો લેખ લઈ રાજપ્રસાદની સીડી ઊતરી રહ્યો હતો, એટલામાં જ તેનો પગ લપસ્યો અને નીચે પડવાથી તેના પગને એવી સખ્ત ઈજા થઈ કે તે ચાલી શક્યો નહીં.
એટલામાં, તેનો સાથી સેવક આવી પહોંચ્યો અને તેને પૂછ્યું, “કેમ ભાઈ, શું થયું ?' સેવકે કહ્યું, “મારા પગમાં વાગ્યું છે, તો મહારાજનો આ સંદેશો તમે મહામંત્રીને પહોંચાડો.” સેવક તે સંદેશો લઈ મહામંત્રી પાસે ગયો. તેમાં લખ્યું હતું, “આવનાર વ્યક્તિને સો સિપાઈનો સરદાર બનાવશો.'
આ વાતની થોડા દિવસે જ્યારે રાજાને ખબર પડી ત્યારે તેને પણ લાગ્યું કે જેને આપ્યું તેને ન મળ્યું પણ જેના ભાગ્યમાં હતું તેને જ મળ્યું.
પુણ્યના ઉદયને કોણ બદલી શકે છે ?
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
