Arjun Mali Chandan Malayagiri

Author(s): Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust

Page 7

અર્જુનમાળી
એના પડઘા દૂર દૂર સંભળાયા. શ્વાસોશ્વાસ બંધ થઈ જાય એવો એ ભયંકર સ્વર હતો.
રાણીજી, સાંભળી આ ગર્જના ! એ નર-વાઘ કોઈ શિકાર પર તૂટી પડ્યો હશે, કોઈ બિચારાના ૨ામ ૨મી ગયા. એ માણસખાઉ નર-વાઘને રોજ છ પુરુષ ને એક સ્ત્રી મારવા જોઈએ. ન મળે તો ગમે તે ગામ-નગરમાં પેસીને ઉપાડી જાય છે. પવન જેવી એની ગતિ છે. તીર કે ભાલા એને કાંઈ ઈજા કરી શકતા નથી. એની આંખોમાં એવી જ્વાલા છે, કે જોતાંની સાથે માણસ બેભાન થઈ ધરણી પર ઢળી પડે છે.
“એ કોણ છે?” રાણીજીએ પશ્ન કર્યો.
હતો તો રાજગૃહીનો એક માળી. અર્જુન એનું નામ. ભારે છેલછબીલો. ભારે રમૂજી, ભારે રૂડો. જેવો એ રૂડો એવી એની વહુ પણ ભારે રૂડી. રૂપરૂપનાં અંબાર ! ફૂલગજરા વેચનારી એ માલણનું રૂપ ફૂલગજરાને ઝાંખા પાડતું.
ગામના કેટલાક જુવાનિયાઓની બૂરી નજર એના પર પડેલી, પણ અર્જુન એની સદા રખેવાળી કરે. કોઈનું કાંઈ ન ચાલે.
કહેવાય છે, કે બધા કામુકોએ ભેગા થઈને એક વેળા નિરધાર કર્યો, સ્વર્ગની એ અપ્સરાને ભોગવવાનો. એક દહાડો મુદ્દગરપાણી યક્ષના મંદિરમાં અર્જુન આરતી ઉતારતો હતો.