________________
૧૨
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી : ૧ - ૯
અંકોડેઅંકોડા તૂટવા લાગ્યા.
‘પ્રભુ, આજ વગર શ્રમે થાક લાગી રહ્યો છે. ઊભો થવા મથું છું, પણ થવાતું નથી.’
‘ઇંદ્રિયોના અતિ વ્યાપારનો એ થાક છે. આત્માને ખોજ, તારો થાક ઊતરી જશે. સુદર્શનની શ્રદ્ધા પ્રાપ્ત કર, તારું કલ્યાણ થઈ જશે.’
ધીરે ધીરે ઊઠીને અર્જુન પાસે બેસી ગયો. વિષ નિખારી રહેલ માનવીની જેમ એ ધીરે ધીરે પોતાની જાતને સંભારી રહ્યો હતો.
સુદર્શન શેઠના આનંદનો પાર નહોતો. જોતજોતાંમાં આ સમાચાર બધે પ્રસરી ગયા. માનવમેદની પ્રભુદર્શને ઊમટી પડી. વર્ષો જૂનો માર્ગ એ દહાડે સજીવન થયો.
મગધનાં મહારાણી ચેલ્લણાને કાને આ વાત પહોંચી ત્યારે રાણીજી એકદમ ઊભાં થઈ ગયાં. પાસે ૨મતા પુત્ર કુણિકને દાસીને સોંપતાં કહ્યું: “ધન્ય ભાગ્ય ! શું પ્રભુવર મહાવીર અહીં પધાર્યા છે ? ચાલો, ચાલો, આજે તો સોનાનો સૂરજ ઊગ્યો..
મહારાણી ચેલ્લણા તો એકદમ તૈયાર થઈ ગયાં અને વૈભારગિરિ પહોંચવા માટે જોતજોતાંમાં પાલખીઓ અને દાસદાસીઓનો મોટો જમેલો નીચે તેમની રાહ જોતો ખડો
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
