Aashirwad 1967 01 Varsh 01 Ank 03

Author(s): M J Gordhandas, Kanaiyalal Dave
Publisher: Aashirwad Prakashan

Page 5

આશીવાદ
જાન્યુઆરી ૧૯૬૭ હોવાથી તેના ચિત્તમાં કોઈ કામના, ઈ પદાર્થ ભોગવવાની કે મેળવવાથી ઈચ્છા જ રહેતી નથી, એથી તે કામનાથી પ્રેરાઈને કંઈ કર્યું કે પ્રવૃત્તિ કરતો નથી, પણ પરોપકારાર્થે તેની પ્રવૃત્તિ થતી જ રહે છે. આ મનુષ્ય ઉત્તમ ભગવદ્દભ ત છે.
न यस्य जन्मकर्म यां न वर्णाश्रम जातिमिः ।
જ મર્દમાવો ઉદ્દે ધ ર જે પ્રિય છે ૭ | જે મનુષ્યને આ શરીરને ગણાતી ઉચ્ચ અથવા નીચ જાતિમાં, ઉચ્ચ અથવા હીન કર્મમાં, તેના વર્ણ અને આશ્રમમાં અહંકાર અથવા અભિમાન ઉત્પન્ન થતું નથી, જે મનુષ્ય શરીરની ઉચ્ચતા અથવા હી તાથી ગીરવ અથવા લાઘવ અનુભવતા નથી અને શરીરમાં હુંપણાના ભાવથી મુક્ત રહે છે તે પણ ભગવાનને પ્રિય છે.
न य य स्वः पर इति वित्तेष्वात्मनि वा भिदा ।
સમૃતમ રાત સ હૈ માનવોત્તમઃ || ૮ જેને શરીર અથવા ધનસ પત્તિમાં આ પોતાનું અને આ પારકું એવો ભેદભાવ નથી, જે સમસ્ત પ્રાણી-પદાર્થોમાં સમસ્વરૂપ પરમાત્માન અથવા પોતાને જ જુએ છે અને સર્વ પ્રત્યે સમભાવ રાખે છે, કાઈ પણ ઘટનાથી હર્ષ અથવા શોક યુકત ન થતાં શાન્ત રહે છે, તે ઉત્તમ ભગવલ્વરૂપને પામેલ છે.
त्रिभुवन विभपहेतवेप्यकुण्ठस्मृतिरजितात्मसुरादिभिर्विमृग्यात् ।
न चलति में गव-पदारविन्दाल्लवनिमिषाधर्माप यः स वैष्णवाय्यः ॥ ९ ॥ અજિતેન્દ્રિય મનુષ્યો અને દેવો પણ ભગવાનના જે ચરણકમળને શોધી શકતા નથી, તે ચરણકમળના મરણથી જે મનુષ્ય ત્રણે લોકો વૈભવ મળતો હોય તો પણ કુંઠિત થતો નથી, ત્રણે લેકના સુખભાગના બદલામાં પણ ભગવાનના ચરણ કમળના સ્મરણથી જે અધ ક્ષણ માટે પણ ચલિત થતો નથી, તે ઉત્તમ વૈષ્ણવ છે.
भगवत उरुविक्रमाद्भिशाखानखमणिचन्द्रिकया निरस्ततापे ।
हृदि कथमुपसीदतां पुनः स प्रभवति चन्द्र - इवोदितेऽर्कतापः ॥ १० ॥ જેમ ચંદ્રને ઉદય થાય તારે સૂર્યને તાપ સંભવતો નથી, તેમ જેના હૃદયમાં ભગવાનના ચરણકમળના તત્વરૂપ મણિના ચાંદના સમાન પ્રકાશથી કામાદિ તાપ નાશ પામ્યા છે તેના હૃદયમાં ફરીથી તે કામાદિને સંતાપ કેમ ઉત્પન્ન લઈ શકે? ન જ થાય.)
વિકૃતિ દર ચચ સાક્ષાત્ સૂરિવરnfમતિ થનારા
प्रणयरशनया धृताध्रिपन्नः स भवति भागवतप्रधान उक्तः ॥ ११ ॥ વિવશ સ્થિતિમાં પણ ના ચારણ કરવાથી પાપના સમૂહનો નાશ કરનારા ભગવાને જે હૃદયમાં પિતાનાં ચરણકમળ પ્રેમની દર થી બંધાઈ જવાને લીધે તે હૃદયને છોડી શકતા નથી અને જેને પોતાને સાક્ષાત (પ્રત્યક્ષ-અપક્ષ) અનુભવ આપ્યા કરે છે, તેને ભગવાનના ભક્તોમાં ઉત્તમ કહે છે.
[ શ્રીમદ્ભાગવત સ્કંધ ૧૧ અધ્યાય ૨, ૪૫–૫૫]