________________
જાન્યુઆરી ૧૯૬૭
આર્ય નારી
[ ૩૧
ગરીબ માણસને પણ આપણી માફક તેમના ધરનાં બધાં કામ કરવાનાં હોય છે. આપણી પાસે ધન હોય એને લીધે તેમને પોતાનું અને આપણું એમ બેવડું કામ કરવું પડે એમાં આપણા ધનને ન્યાયી ઉપયોગ થતો નથી, અને તેથી ધનિક રહેવાનો આપણો અધિકાર-આપણું પુણ્ય નષ્ટ થઈ જાય છે. સાચા શ્રીમતોની શ્રીમંતાઈ નોકરચાકરે રાખવામાં નથી. સાચી શ્રીમંતાઈ હોય ત્યાં નોકરચાકરે રહેતા નથી પણ સર્વની સમાનતા રહે છે સાચી શ્રીમંતાઈ સેવા કરાવવા ઇછતી નથી પણ સેવા કરે છે. સ્વર્ગમાં દેવતાઓને નોકર હોતા નથી. સ્વર્ગમાં બધા જ દેવતાઓ હોય છે. જેઓ નોકર પાસે સેવા કરાવે છે તેમનાં પુણ્ય ક્ષીણ થઈ જાય છે અને તેઓ
કરના અવતારમાં જઈને પડે છે જે ઈશ્વર આપણામાં છે તે જ નોકરમાં છે. તો આપણી જાતનાં કામ નોકર પાસે કરાવી એ ઈશ્વરનું અપમાન કેમ કરાય? માતાજી! જે કામ જેટલું કઠણ અને લૌકિક દૃષ્ટિએ
નીચું ગણાતું હોય તે કામ કરવાથી તેટલી જ વધુ આત્મશુદ્ધિ થાય છે. માટે હવે આપણે ઘરમાં ઝાડુ વાળવાનાં, વાસણ માંજવાનાં, કપડાં ધોવાનાં, પાણી ભરવાનાં વગેરે કામ માટે નોકર રાખવાની જરૂર નથી તે કામ હું કરી લઈશ અને નેકરના પગારના પૈસા દુઃખાઓને સહાય કરવામાં વપરાય તેમ કરશે.'
સાસુને તો હવે નાની વહુનાં વચનોમાં વેદવાક્યો જેટલી શ્રદ્ધા થઈ ગઈ. તે પણ વહુને વાસણ માંજવા વગેરે કામમાં મદદ દેવા લાગી. બીજી વહુઓ પણ પોતાની સાસુને એ કામ કરતાં અટકાવીને ઘરનાં બધાં કામ પોતે ઝડપી લેવા લાગી. હવે બધાંમાંથી જુદાપણાને ભાવ જતો રહ્યો હતો. સૌ દરેક કામ પોતાનું સમજીને અને બીજામાં પણ પોતાને જ જોઈને અરસપરસ હેતથી અને નિખાલસતાથી વર્તવા લાગ્યાં.
જ્યાં વૈમનસ્ય અને ઈષ્પષનાં ઝેર ઊછળી રહ્યાં હતાં ત્યાં એકરાગલાનું સુંદર સંગીત, હેતની સુવાસ અને પ્રસન્નતા પ્રસરી રહ્યાં.
સ્વભાવનું ઓસડ નથી
ભગવાન કૃષ્ણ જેટલા પાંડવોના સંબંધી હતા, એટલા જ કૌરવોના પણ સગા હતા. છતાં શ્રીકૃષ્ણ સાથે કૌરવોને વેર વધ્યા જ કર્યું. વ્યાસ મુનિની કલમે અઢાર પુરાણું લખ્યાં, છતાં એ લેખણને જ્ઞાન ન મળ્યું.
પાંચજન્ય નામને શંખ દરરોજ ભગવાનના હાથમાં રહ્યો અને પ્રભુના મુખને અડી કંઈક વખત ભાગ્યશાળી બન્યો છતાં એનો રાગ ઈ વખત સુંદર ન બને.
ગરુડજી વૈકુંઠમાં કાયમ વસે છે, ભગવાનને કૃપાપાત્ર અને વાહન છે, છતાં એ અહિંસક ન બન્યા તે ન જ બન્યા.
ગાયોના આંચળ પાસે જ ઈતરડીએ આખો અવતાર ગા; રેહી પીધું, પણ એને દૂધનો સ્વાદ ન મળે.
દૂધપાક વગેરેના વાસણમાં કડછીને અવતાર ગયે પણ એણે જનને કશો સ્વાદ ન લીધો.
