________________
૧૦ ]
ક્ષેત્ર, વિષય અથવા અન્ન કહીએ છીએ. એ સ્થિતિમાં પણ પ્રાણ, મન, વિજ્ઞાન, આનંદ, ચિત્ અને સત્ પણ રહેલાં છે. પછી ભલે તે વ્યક્ત રૂપમાં હા કે અવ્યક્ત રૂપમાં । અથવા તેા પ્રકટ થવાની ક્રિયામાં હા
આશીક
જાન્યુઆરી ૧૯૬૭
દરેક પદાનું અસ્તિત્વ એ પ્રભુના જ સર્ સ્વરૂપનું અસ્તિત્વ છે. પ્રભુ પદાર્થાંમાં જે પ્રવેશ કરે છે તે ચિત્ સ્વરૂપે કરે છે, વિશ્વથી પર રહેલા દિવ્ય જ્ઞાન દ્વારા કરે છે.
સર્વાં પદાર્થોમાં પરમાત્માની ચેતના પૂરેપૂરા જાગૃતરૂપે જાણે ધ્યાનમગ્ન બનાને ખેડેલી છે અને પેાતાના ગુણાના આનંદ માણી રહી છે. ફૂલા, કળા, પૃથ્વી, વૃક્ષા, ધાતુઓ એમ સ વસ્તુ પાસે તેમને પેાતાને એક આનંદ રહેલા છે. પ્રત્યેક વસ્તુમાં શ્રીકૃષ્ણે પ્રવેશ કરીને નિવાસ કરી રહ્યા છે. પરંતુ પ્રભુને એ પ્રવેશ સ્થૂલ ? બાહ્ય રીતના નથી. કારણ કે જેતે સ્થૂલ કે બાહ્ય કહીએ એવી કા વસ્તુ જ અસ્તિત્વમાં નથી. અંતરતમ પરમાત્મા પેાતે જ સ્થૂલ અને ખાદ્ય રૂપે!માં બનેલે છે. જેને આપણે સ્થળ અને કાળ તરીકે ઓળખીએ છીએ તે પ્રભુની આ વિશ્વસર્જનની કળામાં દષ્ટિાચર થતી એક પ્રકારની વિષયેાની ગે વણી છે. દેશ-કાળ એ તે વસ્તુઓને જોવા-સમજવા માટેની રૂઢ બનેલી એક પદ્ધતિ છે.
‘આ આખું જગત અને જગતમાંના પ્રત્યેક પદા` પ્રભુના નિવાસ અથે સર્જાયેલા છે : વંશાવામિમાં સર્વ યંત્ બ્ધિ ખાયાં નાત્। વળી પ્રભુને સ` પદાર્થાંમાં અને પ્રાણીઓમાં જોવા એટલું જ અસ નથી; પ્રભુને સ` ઘટનાઓમાં, સર્વ કામેામાં, સર્વાં વિચ રામાં, લાગણીઓમાં, તમારી અંદર તેમ ખજાની અંદર, આખા જગતની અંદર જોવા જોઈ એ. શ્માને માટે બધાં કર્મોનું ફળ પ્રભુને અર્પણ કરી દેવુ' જોઈ એ. ખુદ એ કર્માંને પણ પ્રભુને અણુ કરી દેવાં જોઈ એ. પ્રભુ ગમે તે ફળ કે પરિણામ લાવે, પરંતુ તમારે માટે જે કર્માં પ્રભુની આજ્ઞારૂપ હાય, જે કમ તમારે માટે વ્યરૂપ હોય તેને હ—શાક' કે લાલ–હાનિના ભાવથી પર રહીને કરતા જ રહેવુ જોઈ એ. કારણ કે કર્તા, ક અને ફળ
આ ત્રણે શ્વિરનાં જ સ્વરૂપે) છે.
卐
આત્મદર્શન
ખીજ મધ્ય જ્યાં વૃક્ષ દેખિયે, વૃક્ષા મધ્યે છાયા; પરમાતમમેં આતમ દરશે, આતમ મધ્યે માયા.
જ્યાં નલ મધ્યે શૂન્ય દંખિયે, શૂન્ય અંડ આંકારા, નિઃઅક્ષમ અક્ષર તૈસે, અક્ષર ક્ષર વિસ્તારા. જ્યાં રવિ મધ્યે કિરણ દૈખિયે, કિરણ મધ્ય પરકાશા, પરબ્રહ્મ તે જીબ્રા હૈ, જીવ મધ્ય મેં આશા. શ્વાસા મધ્યે શબ્દ દેખિયે, અશબ્દ કે માંહી, બ્રહ્મસે જીવ, જીવસે મન હૈ, ન્યારા મિલા સદા હી. આપ હી બીજ વૃક્ષ અંકુરા, આપ ફૂલ ફૂલ છાયા, સૂરજ કિરણ પ્રકાશ આપ દ્વી, આપ બ્રહ્મ જીવ માયા. તમને' પરમાતમ દર, પરમાતમમે ઈ સાંઈ સે પર ઝાંઈ ખાલે, લખે ।બીર સાંઈ
મીર
