Aapne Shakahari Manso

Author(s): Atul Doshi
Publisher: Atul Doshi

Page 3

આપણે શાકાહારી (?) માણસો
ભારતમાં સદીઓથી આપણી સાંસ્કૃતિક, ધાર્મિક, આર્થિક, કૃષિ અને ખાવા-પીવાની રીતભાત દૂધ સાથે ઘનિષ્ઠ રીતે જોડાયેલી છે. આપણે દૂધ અને દૂધ આપનારી ગાય બન્નેને અતિ પવિત્ર માનીએ છીએ. આપણે ગાયને ‘માતા’નો દરજ્જો આપ્યો છે. નદીઓ અને પૃથ્વીને પણ આપણે માતા કહીએ છીએ. આની પાછળની ભાવના એવી છે આ દરેક ઈશ્વરનું વરદાન છે. સૌથી મહત્ત્વની બાબત એ છે કે જેની પાસેથી આપણને કંઈ પણ મળે એની સંભાળ લેવી તે આપણો ધર્મ બને છે. માનવી તરીકે માનવતાનો આ પાયાનો સિદ્ધાંત છે.
જો કે આજના અતિ ભૌતિકવાદના જમાનામાં અને વ્યાપારીકરણના વિશ્વમાં આપણે આપણા પાયાના સિદ્ધાંતો ભૂલી ગયા છીએ. કોને શું થાય છે એની પરવા કરતા નથી. આપણી પાસે સમય નથી અથવા તો કોઈના પણ માટે વિચારવાની ટેવને તિલાંજલિ આપી દીધી છે અને એથી જ આપણને દૂધ આપતાં પ્રાણીઓની દયનીય પરિસ્થિતિથી આપણે સાવ અજાણ છીએ.
આજના સમયમાં પ્રાણીઓનો બિનકુદરતી રીતે મોટી સંખ્યામાં ઉછેર થઈ રહ્યો છે. પ્રાણીઓ હવે જીવ મટી જણસ બની ગયાં છે. કરોડો પ્રાણીઓની કતલેઆમ થઈ રહી છે. ભારત દેશ દૂધ, ચામડું અને માંસ ઉત્પાદનમાં દુનિયાના બીજા દેશોની સરખામણીમાં ખૂબ જ આગળ વધી રહ્યો છે.
આજે આપણે કોઈને પણ પૂછીએ કે ‘પ્રાણીઓની હત્યા માટે જવાબદાર કોણ?’ તો દરેક લોકો એક જ જવાબ આપશે કે ‘માંસ ઉદ્યોગ’ પરંતુ શું આ સંપૂર્ણ સાચો જવાબ છે? આપણે શાકાહારી લોકો... શું સાચે જ ખરા અર્થમાં શાકાહારી છીએ? આ ભયાનક પ્રાણી હત્યાકાંડમાં આપણી જવાબદારી કેટલી?
ચાલો... વાંચીએ... વિચારીએ... અને જરૂરી પગલાં લઈએ...
આ નાની પુસ્તિકા દ્વારા આપ દરેક વાચકની વિચારશક્તિને થોડી ‘ખલેલ’ પહોંચાડવાનો આ નમ્ર પ્રયાસ છે. આશા છે કે આપ દરેકને થોડી ‘ખલેલ’ થાય અને તો જ પ્રાણીઓના જીવન સાથે જે ખેલ’ થાય છે તે ઓછો થાય.
પુસ્તિકાની કિંમત: આપનો થોડો સમય... વાંચવા અને વિચારવા માટે શક્ય છે આપે ફાળવેલો થોડો સમય ઘણા જીવોના જીવનના સમયગાળાને વધારી આપે.