________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણીઃ ૧.૨
રહી તેમણે આગળની તૈયારીઓ કરવા માંડી. ઘણોખરો વખત આત્મચિંતનમાં જ ગાળે. આમ કરતાં એક વરસ પસાર થયું. બીજા વર્ષથી તેમણે દાન દેવા માંડ્યું. પુષ્કળ દાન દીધું. અનેક ગરીબગુરબાની ભાવટ ભાંગી ગઈ. આ રીતે એક વરસ સુધી દાન દઈને તેઓ મહાપ્રયાણ માટે તૈયાર થયા.
આપણી કારતક વદ દસમનો દિવસ છે. આખું ક્ષત્રિયકુંડ નગર ઉત્સવ ઊજવી રહ્યું છે. નગરની બહાર જ્ઞાતશીલ નામે સુંદર બાગ છે. ત્યાં માણસો વર્ધમાનકુમારના આવવાની રાહ જોઈ રહ્યા છે.
સમય થતાં હજાર ધજાવાળો ઇંદ્રધ્વજ આવ્યો. પાછળ નગારાં અને વિવિધ જાતનાં વાજિંત્ર આવ્યાં. પાછળ સામંત ને શેઠશાહુકારો આવ્યા. તેની પાછળ પાલખી આવી. એમાં શ્રી વર્ધમાનકુમાર બેઠેલા હતા. પાછળ અંતઃપુરની અને નગરની સ્ત્રીઓ ગીત ગાતી હતી. અહા ! શું તે વખતનો દેખાવ? આંખમાં આંસુ ને મુખમાં ગીત !
વર્ધમાનકુમાર પાલખીમાંથી નીચે ઊતર્યા. શરીરે ખૂબ સુગંધી પદાર્થો લગાડેલા છે. વસ્ત્રાલંકારની શોભા અપાર છે. ગંભીરતાથી શ્રી વર્ધમાને એક પછી એક વસ્ત્ર-અલંકાર ઉતારી નાખ્યાં અને એક જ દેવતાઈ વસ્ત્ર રાખ્યું. માથાના વાળ પોતાના હાથથી જ ચૂંટી કાઢ્યા અને સાધુજીવનની મહાન પ્રતિજ્ઞા લીધી :
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
