________________
તીર્થકર શ્રી મહાવીર
૧૧
સાપનું જોર ચાલ્યું નહિ, એટલે શ્રી વર્ધમાન બોલ્યા : ચંડકૌશિક ! કાંઈક સમજ !” આ તો મહાત્માની વાણી ! ઝેરીનાં ઝેર નાસી ગયાં. ચંડકૌશિકે પોતાનો સ્વભાવ છોડી દીધો, એ ડાહ્યો થયો. ન કરડવું કે ન ફૂંફાડા મારવા ! ઉજ્જડ મારગ ખુલ્લો થયો. શ્રી વર્ધમાન આગળ ચાલ્યા. ચાલતાં ચાલતાં તેઓ એક મોટા શહેરમાં આવ્યા, તેનું નામ નાલંદા. ત્યાં એક વણકરની વણાટશાળામાં ઊતર્યા.
આગળ ચોમાસું આવે. ચોમાસામાં એક ગામથી બીજા ગામ ન ફરે, એટલે ત્યાં જ રહ્યા.
ત્યાં આવ્યો એક ચિતારાનો છોકરો. તેનું નામ ગોશાળો. ભારે અપલખણો ને ભારે અટકચાળો. લોકોને ચિત્રો બતાવીને ગુજરાન ચલાવે. તેણે વિચાર કર્યો : “લાવને આ સંતનો શિષ્ય થઈ જાઉં. મજેનું ખાવા મળશે ને વળી લોક મહારાજ કહેશે.” વર્ધમાન ધ્યાનમાં ઊભા હતા ત્યાં આવીને એ બોલ્યો : ભગવાન ! હું તમારો ચેલો. પણ ભગવાન તો મૌન હતા. ગૌશાળો જાતે તેમનો ચેલો બન્યો.
ચોમાસું પૂરું થયું. શ્રી વર્ધમાને વિહાર કર્યો. ગોશાળો પણ સાથે ચાલ્યો. ક્યાં ગુરુ? ક્યાં ચેલો?
શ્રી વર્ધમાન ધ્યાનમાં જ રહે. ગોશાળો લોકોનાં અટકચાળાં કરે ને માર ખાય. સાથે ગુરુને પણ માર ખવરાવે. જુઓ, ચેલાના વર્તન !
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
