________________
તીર્થકર શ્રી પાર્શ્વનાથ
ર૯
તેનું શરીર દાઝયું હતું. તેને પીડા થતી હતી. પાર્શ્વકુમારે તેને માણસ દ્વારા પવિત્ર શબ્દો (નવકારમંત્ર) સંભળાવ્યા. તે નાગ તરત જ મરણ પામ્યો.
કમઠ આ જોઈ ઝંખવાણો પડી ગયો. તેને લાગ્યું કે પાર્શ્વકુમારે બધા વચ્ચે મારી ફજેતી કરી, એથી ખૂબ ખિજાયો. એણે એ જાતનું તપ ચાલુ જ રાખ્યું. થોડા સમયમાં આવું તપ કરીને તે મરણ પામ્યો. તે એક જાતનો દેવ થયો. તેનું નામ મેઘમાળી. પેલો નાગ મરીને નાગરાજ થયો. તેનું નામ ધરëદ્ર.
વસંત ઋતુ આવતાં વનની શોભા ખીલી ઊઠી છે. પાર્શ્વકુમાર પ્રભાવતી સાથે વનની શોભા જોવા નીકળ્યા છે. તેઓ ફરતાં ફરતાં એક મહેલ આગળ આવ્યાં. મહેલ ખૂબ રળિયામણો છે. જ્યાં નજર નાખે ત્યાં કાંઈક સુંદર કોતરણી.
જ્યાં નજર નાખે ત્યાં કાંઈક સુંદર કારીગરી. એ મહેલમાં પાર્શ્વકુમાર તથા પ્રભાવતી આરામ કરવા દાખલ થયાં. મહેલના દીવાનખાનામાં ચિત્રો જોતાં જોતાં તેઓ એક સુંદર ચિત્ર આગળ આવ્યાં. તેમાં નેમનાથની જાન ચીતરેલી છે. તેમનાથ પશુનો પોકાર સાંભળે છે. તેમનું હૈયું દયાથી ઊભરાય છે. તેઓ પશુને છોડાવી મૂકે છે ને રથને પાછો ફેરવે છે.
પાર્શ્વકુમારને આ જોઈ પોતાના જીવનસંબંધી વિચારો આવ્યા. જગતના મોજશોખમાં જ જીવન પસાર કરવું તે આ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
