Tilakmanjarisara

Author(s): Pallipal Dhanpal, N M Kansara
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 84

४]
तिलकमञ्जरोसारः।
इत्यौत्सुक्यादनुध्वानं धावन् पक्षे स दक्षिणे । रत्नांशुभिर्नभश्चित्रकर्मठं मठमैक्षत ॥९७॥ उत्तरं तं ततोऽपश्यद् दिव्याभरणभूषितम् । गन्धर्वकमधीयानं सानन्दं श्लोकमीदृशम् ॥९८।। "खेचरीलोचनानन्द ! भारतान्वयभूषण ! । हरिवाहन ! कल्पान्तं वह धीरोचितां धुरम्" ॥९९॥ चिराय प्रत्यभिज्ञाय तेनापि प्रणतस्ततः । अङ्गगजस्तमप्राक्षीद गवाक्षमुपवेशितः ॥१०॥ भ्रातस्त्वं प्रातरेष्यामीत्यालप्य हरिवाहनम् । गतस्तदा कुतो हेतोरियत्कालं विलम्बितः ॥१०१॥ कस्येदमद्भुतं चैत्यं कस्तिष्ठति मठोपरि । किञ्चिद् येन सहालप्य सहर्षस्त्वमवातरः ।।१०२।। गन्धर्वकोऽभ्यधाद् गुर्वी तावदास्तामियं कथा । क्रमेण सर्वं ज्ञाताऽसि प्रतिष्ठस्वाधुना पुनः ॥१०३॥ पश्य सिद्धमहाविद्यमद्यैवोधानमागतम् । प्राप्तविद्याधरैश्वयं भ्रातरं हरिवाहनम् ॥१०४॥ उत्थायाथ सहर्षोऽङ्गराजोऽपि जगतीगताः । प्रतिमाः प्राणमञ्जैनोर्नानारत्नविनिर्मिताः ॥१०५॥ गच्छन् गन्धर्वकादिष्टवर्मना वाजिनां व्रजम् । वीक्ष्य व्यमृशदश्रौषमेषां हेषारवं तदा ॥१०६॥ अथाऽस्यानन्दयन् कर्णौ गते+निरथेक्षणै[:] । अश्मंगर्भगृहं रम्भागृहं किल तदीक्षया ॥१०७॥ तत्रापश्यदसौ स्वर्णपट्टबन्धेन बन्धुरम् । वारनारीकलोल्लासलीलाललितचामरम् ॥१०८।। तल्पे शयितयाऽनल्पपद्मिनीपत्रकल्पिते । संवीज्यमानया शश्वदालीभिः कदलीदलैः ॥१०९॥ नवयौवनया रूपनि तरतिगर्वया ।
राजन्यकन्यया साकं जल्पन्तं हरिवाहनम् ॥११०॥.. १. च । २. ने । ३ ष्ट्या । ४ षी । ५ नं। ६ स्म ।