Tilakmanjarisara

Author(s): Pallipal Dhanpal, N M Kansara
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 116

तिलकमजरीसारः।
आर्ये ! खलु विचार्येदं बहिर्देवी प्रतीक्षते । ब्रूते तावन्नो यामि यावन्नो जामिरागता ॥६९॥ तन्निर्बन्धमिमं मत्वाऽचलन्मलयसुन्दरी । स्मित्वा मृगाङ्कलेखा मां करे धृत्वोदतिष्ठिपत् ॥७०॥ अनयच्चान्तिकं देव्याः साऽपि विस्फारितेक्षणा । मामभीक्ष्णं तया वीक्ष्य कृष्यमाणं कृतस्मिता ॥७॥ आरुह्य गजमादिश्य मत्समीपे परिच्छदम् । समं मलयसुन्दर्या ययौ निजनिकेतनम् ॥७२॥ अगमं तद्विमानस्थो नगरं रथनूपुरम् । मृगाङ्कलेखानर्मोक्तिविस्मितोऽहमपि क्षणात् ॥७३॥ तदीयरम्यताविष्टलोचनाकृष्टमानसः । मृगाङ्कलेखया पृष्टः पुरं दृष्टमिदं त्वया ॥७॥ भद्रे ! तदपि किं दृष्टमुच्यते यन्न वीक्ष्यते । आरक्षालक्षितेः प्रत्युदेशमित्यभ्यधामहम् ॥७५।। साऽथ द्विपघटाघण्टाटङ्कारमुखराध्वना । वाममन्तःपुरावानं गत्वा निजमवातरत् ॥७६।। तत्रोत्तीर्णस्य मे स्वर्णपर्यङ्कमधितस्थुषः । पादशौचमसौ चक्रे स्वयं कुङ्कुमवारिणा ॥७॥ समर्पितश्रेक्ताम्बूला तत्सखीसन्निधिं ययौ । सा तु मातुर्गुहं गत्वाऽदर्शयद् द्रविडेन्द्रजाम् ॥७८॥ स्वयमेत्य निजां चित्रशालां द्वित्रसखीयुता । मार्गागमश्रमव्याजादादिष्टशिशिरक्रिया :॥७९॥ दिक्षुर्मामुपाविक्षद् गवाक्षे दक्षिणेतरे । वीक्ष्य चालक्षैविक्षेपैनॆत्रैश्विरमवातरत् ॥८॥ तं गवाक्षमवेक्ष्याहं लोलाक्ष्या वियुतं तया । तान्तस्तद्विरहेणान्तःपुरोपवनमवजम् ॥८१।। तत्र मामभ्यधादेत्य द्वाःस्था हरिणिकाभिधा ।
कुमार ! विज्ञापयति त्वामिदं भर्तृदारिका ॥८२॥ १ सक् । २ त् । ३ श्य ।