________________
૧૯૫
૪.
જન્મ, જરા ને મૃત્યુ, મુખ્ય દુઃખના હેતુ; કારણ તેનાં એ કહ્યાં, રાગ-દ્વેષ અણુહેતુ.
૫.
વચનામૃત વીતરાગનાં, પરમ શાતરસમૂળ; ઔષધ જે ભવ રોગનાં, કાયરને પ્રતિકૂળ.
( ૧૭ )
સુખકી સહેલી હું, અકેલી ઉદાસીનતા; અધ્યાત્મની જનની તે ઉદાસીનતા. લઘુ વયથી અદ્ભુત થયા, તત્ત્વજ્ઞાનના એધ, એ જ સૂચવે એમ કે, ગતિ આગતિ કાં શેાધ ? ૧ જે સ'સ્કાર થવા ઘટે. અતિ અભ્યાસે કાંય; વિના પરિશ્રમ તે થા, ભવશ ́કા શી ત્યાંય २ જેમ જેમ 'મતિ અલ્પતા, અને મેાહ ઉદ્યોતઃ તેમ તેમ ભવશકના, અપાત્ર અંતર જ્ગ્યાત. ૩
