________________
૨૮
કામ નહિ થાય, માટે સાચું નિમિત્ત મળ્યે તે નિમિત્તને અવલખીને ઉપાદાન સન્મુખ કરવું, અને પુરુષા રહિત ન થવું એવેા શાસ્ત્રકારે કહેલી તે વ્યાખ્યાના પરમાથ છે.
૧૩૭. મુખથી નિશ્ચયમુખ્ય વચને કહે છે, પણ અતરથી પેાતાને જ પેાતાને જ માહુ છૂટ્યો નથી; એવા પામર પ્રાણી માત્ર જ્ઞાની કહેવરાવવાની કામનાએ સાચા જ્ઞાનીપુરુષના દ્રોહ કરે છે.
૧૩૮. યા, શાંતિ, સમતા, ક્ષમા, સત્ય, ત્યાગ અને વૈરાગ્ય એ ગુણા મુમુક્ષુના ઘટમાં સદાય સુજાગ્ય એટલે જાગૃત હાય, અર્થાત્ એ ગુણ્ણા વિના મુમુક્ષુપણુ પણ ન હાય.
૧૩૯. માહભાવનેા જ્યાં ક્ષય થા હોય, અથવા જ્યાં મેહદશા ખડું ક્ષીણ થઈ હાય, ત્યાં જ્ઞાનીની દશા હીએ; અને બાકી તા જેણે પાતામાં જ્ઞાન માની લીધું છે, તેને ભ્રાંતિ કહીએ.
