________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
બેટા ! જ કયાં ?”
નાની બા, મેટાં બા દર્શન કરવા જતાં હતાં એટલે જમુએ એનું દફતર અમને આપ્યું અને જગુ મેટી બા સાથે મદિરે ગયો.” સુમને નિર્દોષતાથી જવાબ આપે,
“અમારા માટે શું લાવી છે, નાની બા ?” જાગૃતિ બેલી.
“માનખેત્રાના પેડા, તમને બહુ ભાવે છે ને ? એ લાવી છું, પણ જગુ ઘેર આવે ત્યારે બધાને સાથે આપીશ.”
“ના, નાની બા ! જ તે હજી એક કલાક પછી આવશે, હમણાં અમને એક એક પંડે આપ, નાની બા !” સુમને રહ્યું.
નાનીએ એક એક પેડે બેય બાળકોને આપો. ન દુને ભાવતું હતું અને વૈદ્ય કહ્યું એ મોકે મળી ગયે. ઝટપટ ઊઠીને મદિરને રસ્તે લીધે ને જેઠાણના કાનમાં ફૂંક મારી :
“હું કહેતી હતીને કે તમારી દેરાણું પિતાનાં છોકરાંને છાનું છાનું ખાવાનું આપે છે ? જરા ઘેર જઈને જોઈ લો કે તમારી દેરાણીનાં છોકરાં કેવાં પેંડા ઉપર પેંડા ઝાપટી રહ્યાં છે.”
“એ ભલેને ખાતાં. પિતાને માવતરેથી લાવી હશે એટલે આપ્યા હશે.”
“તમે તે સાવ ભેળાં તે ભેળાં જ રહ્યાં. ના, બાઈ ! મારે શું ? ભલાઈને આ જમાને જ નથી. મારી વાત ખોટી હોય તે મને ભગવાન પૂગે.” આમ બેલી નંદુ મુખ મચકોડતી ચાલી ગઈ.
જેઠાણ તથા જગુને દૂરથી આવતાં જોઈ દેરાણી ઝટપટ સામે ગઈ અને જમુને બાથમાં લઈ લીધો તથા બેલી :
આવી મારો જગુ? જે, તારે માટે શું લાવી છુ.” એમ બેલતાં એક પેડે જગુના મેઢામાં સરકાવી દીધે.
દેરાણી જેઠાણમાં વિક્ષેપ પડાવવાને નંદુને આ પેતરો પણ ખાલી ગયે.
હવે નંદુએ છોકરાં છોકરાંમાં ઝેર ફેલાવવાનું શરૂ કર્યું. એક દિવસ જગુને પિતાને ઘેર બેલાવીને એક જમરૂખ ખાવા આપ્યું અને બોલી :
જનું ! તારી નાની બાએ તે બજારમાંથી મેટાં મોટાં જમરૂખ મગાવી સુમન અને જાગને ખાવા આપ્યાં, પણ તું એને યાદ ન આવ્યો. આ તે હું પાણી ભરવા જતી હતી અને સુમન તથા જાણું છાનાં છાનાં જમરૂખ ખાતાં હતાં. મારાથી ન રહેવાયું એટલે મેં સુમનને કહ્યું કે જગુને જમરૂખ આપ્યું ? તે સુમન મને અંગૂઠો બતાવીને કહે કે અમે એને શા માટે આપીએ ? માટે, બેટા ! તું પણ આ જમરૂખ ખાતાં ખાતાં સુમન તથા જામુને અંગૂઠો બતાવીને જ ખાજે. એ ભાઈ બહેન તે જ પેડા પણ ખાય છે.”
બાલસહજ સ્વભાવથી જગુએ નંદુની વાત સાચી માની લીધી અને જમરૂખ ખા ખાતે સુમન પાસે ગયે એટલે સુમને પૂછ્યું :
“મેટી બાએ તને જમરૂખ આપ્યું, જશું ?”
“હા, આણું : મને બધી ખબર છે, તમે પણ છાનાં છાનાં જમરૂખ ખાતાં હતાં.” જનું એક શ્વાસે બેસી ગયો.
“અમે તે જમરૂખ જેવું પણ નથી, જગુ !” સુમન બે. “જાઓ જાઓ હવે. તું ને જાણું પણ જમરૂખ અને પેંડા પણ ખાઓ છે.”
ના હે, જગુ ! નાની બાએ તે આપણુ ત્રણેયને એ જ દિવસે સરખે ભાગે પેંડા વાટી દીધા હતા.” પથિક]
ડિસેમ્બર/૧૯૯૩
For Private and Personal Use Only
