________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
કાંતિ
શ્રી. નવનીત વ્યાસ
ઘણાં વર્ષે સમીર સાથે ગયેલ, ખાદીને લાંબે ઝબ્બે, મેટા ફર ફર થતા કાળા વાળ અને ખભે બગલથેલે.
ભાગોળની ઊડતી ધૂળ જઈ એના પગમાં ગતિ આવી. સામેથી જ એક વૃદ્ધ આવી રહ્યા હતા, પણ આ ગામના બધાને “મામા’ કહેવું પડે એ એને આરંભથી જ ગમતું નહોતું. એના કદમ આગળ ચાલ્યા. એણે પેલા વૃદ્ધને ઓળખ્યા જ નહતા.
પેલા શ્રદ્ધઓછા છોડે એવા હતા ? ડાબા હાથે લાકડીને ટેકે તે હેત જ ને ? જમણા હાથે છાજલી કરી સમીરને નજીક જોતાં જ બોલ્યા : “કૃણ ઈ ભોનિયે સમીર ? એમ અલ્યા આજે બઉ દા'ડે? તું તે બેલતાય નહિને કાંઈ?”
ઉતાવળે કદમ માંડતે સમીર અટકી ગયે. જેને જાણવા માટેની કે જોવા માટેની તલપ હતી તે તે સામે જ હતા. ભાવતું'તું ને વૈધે કહ્યું જેવી વાત હતી. ગમે તેમ પણ ઓળખ્યા જ નહિ? હે
હે કશુ પણા મામા ? બિલકુલ ઓળખાતા જ નથી ને ? આ જાડાં જાડાં ચશ્માં ને વધી ગયેલી દાઢી મૂછ: મને તે એમ કે માથે ફાળિયું બાંધેલા આ કેઈ બીજા જ હશે ! કહેવું પડે એક જમાનામાં તમારું શરીર જોઈને અમે બધા અદેખાઈ કરતા ! ને આજે ?' કહી સમીરે બે હાથ જોડી નમો’ કરીને જમણું કાંડું આગળ કરી કંઈક બેલવા જતા હતા ત્યાં એને રોકી શા મામા કહે : “ભઈ ! ઈ તે હાપ જવા ને લિટા રિયા, અવસ્થા થઈ એટલે એવું જ ને? મ્યમ, લ્યો હધાંય મઝા માં ?
હા, મામા.” ને મારી ખૂન ? “એય મઝામા, મામા !
પશાભાઈએ બોલતાં બેલતાં સમીરને હાથ પકડી લીધે, કદાચ જ ન રહે ! સમય પસાર કરવા માટે કંઈક તે જોઈએ ને? કે પછી ભાય નીતરતે હેય એમની આંખે તે નીતરતી જ હતી.
મેનિયા !” હા, મામા !
‘આ મુંધવારી તે જબરી પાસર પડી સે ? જ વિચાર આવતે તંઈ તને ભાળે, ભઈલા! જેણેસ, પરમ દિ આપડે રલે દૂરત ગેલે, તે , તરી રૂપયે કિલે કારેલાં !” અલ્યા, અંતે ગધેડે ગવાયસે ને તેલ કે તે આ જ પસા રૂપિયા સે તો ત્યાં એવું એહે? “હા, મામા ! સેનું તે અમારે ત્યાંય જેવા જ ન મળે અને ચેખું ઘી ! રામ રામ કરેને.”
હયા ! અમે તે ફદિયાનું ચાર હેર છે (શેર ઘી) ખાધલું તી' આ બધો ભાવ આકરો ને લાગે ? ઈ તે હારું સે. આપડે ખેતી સે, નંઈ તે પિહાય ઈવી રીતે ?
અરે મામા ! તમારે ખેતી છે, પણ મારા જેવાને ? એ તે નોકરી સારી છે. તદ્ઉપરાંત ઘણા ઘંટીઘોડા કરું છું, નહિ તે? આવી મેધવારીમાં જીવવું તે પડે કે નહિ ? ડિસેમ્બર/૧૯૩
પિથિક
૧૨
For Private and Personal Use Only
