Palipathavali

Author(s): Jinvijay
Publisher: Gujarat Puratattva Mandir Ahmedabad

Page 22

20
जवसकुण-जातक
९. जवसकुण- जातक
0:0:0
अतीते वाराणसियं ब्रह्मदत्ते रज्जं कारेन्ते बोधिसत्तो हिमवन्तपदेसे रुक्खको कसकुणो हुत्वा निब्बत्ति । अथेक्स्स सहिस्स मंसं खादन्तस्स अट्टि गले लागि । गलो उद्धमाथि, गोचरं गहितुं न सक्कोति, खरा वेदना वत्तन्ति । अथ नं सो सकुणो गोचरपसुतो 5 दिस्वा साखाय निलीनो ' किं ते सम्म दुक्खं 'ति पुच्छि । सो तं अत्थं आचिक्खि । अहं ते सम्म एतं अठ्ठि अपनेय्यं, भयेन पन ते मुखं पविसितुं न विसहामि, खादेय्यासि पि मं' ति । ' मा भायि सम्म, नाहं तं खादामि जीवितं मे देही 'ति । सो' साधू ' ति तं परसेन निपज्जापेत्वा' को जानाति किं पेस करिस्सती 'ति चिन्तेत्वा, 10 यथा मुखं पिदहितुं न सक्कोति तथा तस्स अधरोट्ठे च उत्तरोट्ठे च दण्डकं उपेत्वा मुखं पविसित्वा, अद्विकोटिं तुण्डेन पहरि । अट्ठि पतित्वा गतं । सो अहिं पातेत्वा सीहस्स मुखतो निक्खमन्तो दण्डकं तुण्डेन पहरित्वा पातेन्तो निक्खमित्वा साखम्गे निलीयि । सीहो नीरोगो हुत्वा एकदिवसं वनमहिसं वधित्वा खादति । सकुणो 'वीमं15 सिस्सामि नं ' ति तस्स उपरिभागे साखाय निलीयित्वा तेन सद्धि सलपन्तो पठमं गाथमाह
अकरम्हसे ते किच्चं यं बलं अहुवम्हसे । मिगराज नमो त्यत्थु अपि किञ्चि लभामसे ||
तं त्वा सो दुतियं गाथमाह
मम लोहितभक्खस्स निच्चं लद्दानि कुब्बतो । दन्तन्तरगत सन्तो तं बहु यं हि जीवसीति ॥ तं सुत्वा सकुणी इतरा द्वे गाथा अभासि अकत अकत्तारं कतस्स अप्पतिकारकं । यस्मि कतज्ञता नत्थि, निरत्था तस्स सेवना ॥
१३