Palipathavali

Author(s): Jinvijay
Publisher: Gujarat Puratattva Mandir Ahmedabad

Page 105

पालिपाठावली
४९, धम्मपद
यथापि भमरो पुप्फ वण्णगन्धं अहेठयं । पलेति रसमादाय एवं गामे मुनी चरे ॥ ( ४९ ) न तेन भिक्खु भवति यावता भिक्खते परे । विसं धम्मं समादाय भिक्खु होति न तावता ॥ (२६६). यो ध पुजञ्च पापञ्च बाहेत्वा ब्रह्मचरियवा । संखाय लोके चरति स वे भिक्खू ति वुच्चति ॥ (२६७ ) न जटाहि न गोत्तेन न जच्चा होति ब्राह्मणो। यम्हि सञ्चञ्च धम्मो च सो सुची सो च ब्राह्मणो ॥ (३९३) किन्ते जटाहि दुम्मेध किन्ते अजिनसाटिया । अब्भन्तरन्ते गहनं बाहिरं परिमज्जसि ॥ (३९४) पंसुकूलधरं जन्तुं किसं धमनिसन्थतं । एकं वनस्मिं झायन्तं तमहं ब्रूमि ब्राह्मणं ।। ( ३९५ ) एकं धम्मं अतीतस्स मुसावादिस्स जन्तुनो । वितिण्णपरलोकस्स नत्यिं पापं अकारियं ॥ (१७६) सुदस्सं वजम सं अत्तनो पन दुद्दसं । परेसं हि सो वज्जानि ओपुनाति यथा भुसं । अत्तनो पन छादेति कलिं व कितवा सठो ॥ (२५२) अयसा व मलं समुट्टितं तदुट्ठाय तमेव खादति । एवं अतिधोनचारिनं सककम्मानि नयन्ति दुग्गतिं ॥ (२४०) न हि पापं कतं कम्मं सज्जु खीरं व मुञ्चति । दहन्तं बालं अन्वेति भस्माछन्नो व पावको ॥ (७१) न हि वेरेन वेरानि सम्मन्तिध कुदाचनं । अवेरेन च सम्मन्ति, एस धम्मो सनन्तनो ॥ (५)