________________
સંસ્કાર તેમને વારસાગત મળેલા. આ પ્રકારના સ્વભાવવાળા નજીક પહોંચી ગયો. પ્રિન્સીપાલ સાહેબ બારીકાઇથી પ્રથમ હોવાથી તેઓને તે દિવસે રાત્રે એક સ્વપ્ન આવ્યું. તેમાં તેમને નિરીક્ષણ કરતાં ગુફાના દ્વારનો રસ્તો રોકીને પડેલી શિલા ઉપર પ્રથમ ઊગતો સૂર્ય ખૂબ જ ફરતો દેખાયો અને થોડી વારે તેજપુંજ તરત શબ્દો વાંચવા લાગ્યા. “મ...હા..વી...૨...!” “ગ્રામજનો થયો. તેમણે જોયું કે કોઇ દિવ્ય પુરુષે એક જ અવાજથી કહ્યું કે તથા વિદ્યાર્થીઓ, આપણે આ શિલા ઉપર ચડવાનું છે. ત્યાં જયંતી શાહ, જાણી લે કે તારા જ એકસો ત્રણ બાળકો આજથી ઉપર સળંગ તિરાડ હશે. ત્યાંથી તોડવાનું શરૂ કરજો. બહારના ત્રણ દિવસ પહેલાં ધરતીકંપમાં શંખલપુર ગામથી પાંચ કી.મી. તથા અંદરના જીવોને વાગે નહીં તેનું સંપૂર્ણ ધ્યાન રાખજો.” દૂર ગુફામાં જીવંત છે. તેઓ અરોડી ગામના છે. ગુફાનું દ્વાર સર્વ સમુદાયે મહાવીરનો જય જયકાર કરીને સળંગ ઘણના ઘા, ધરતીકંપથી એક શિલા દ્વારા બંધ થયેલ છે. ત્યાં આવી અનેક લોખંડની કોસ વડે પથ્થર તોડવાનું શરૂ કર્યું. એક કલાકની શિલાઓ છે જેથી તે ગુફા ક્યાં છે તે પ્રશ્ન તને મુંઝવશે. પણ હું મહેનતને અંતે સળંગ પટીમાં અર્ધો ફૂટની શિલા તૂટી ત્યાં તો તને સાબિતી આપું છું કે ત્યાં જતાં જમણી બાજુના રસ્તા ઉપર નવકાર મંત્રના જાપ સંભળાયા. શોર બકોર, અવાજ, બચાવો, મોટી શિલા હજારો મણની આવશે. અને તે શીલાનું તું નિરીક્ષણ બચાવોની બૂમો સંભળાઇ. આ અંગેની જાણ પ્રિન્સીપાલ કરીશ તો તેના ઉપર ત્રુટક ત્રુટક કુદરતી રીતે કોતરેલાં શબ્દો સાહેબને કરી. પ્રિન્સીપાલ સાહેબ ખુદ શિલા ઉપર ગયા ને મ...હા...વી...૨...જણાશે. તે શિલા ઉપર આખી આડી સળંગ મોટેથી અવાજ કર્યો. ત્યાં તો ચેતનહીન છોકરાઓ ધીમે ધીમે અર્ધા ઇંચની તિરાડ છે. તેના સહારે આ જીવો બચી ગયા છે. નજીક આવ્યા, શિક્ષકો પણ નજીક આવ્યા ને રાડો પાડી કે ત્યાં તારી કોલેજના વિદ્યાર્થીઓ લોખંડના ત્રિકમ, કોશ, ઘણ, અમોને તાત્કાલીક પાણી આપ, તરસથી અમે પીડાઇએ છીએ. દોરડાઓ વગેરે લઇ જઇને તિરાડ પાસેથી તોડવાનું શરૂ કરજો. ‘અરે ભાઇઓ ! તમે હવે એક કલાક ધીરજ રાખો. કારણ કે ત્યાં પથ્થર ખવાઇ ગયો છે. જેથી બે ત્રણ કલાકમાં મોટું તમને બચાવવા છેક અરોડી તથા રાધનપુરથી માણસો આવ્યા બાકોરું થશે તેના દ્વારા રસી નાખીને દરેકને બહાર ખેંચી લેજો છે !' પિયુષના કુટુંબે જાણ્યું કે છોકરાઓ જીવે છે. તેથી તેમના આ સંદેશો પૂરો થયો અને શીધ્ર પ્રિન્સીપાલ સાહેબની આંખ પ્રાણમાં નવો સંચાર થયો. અંદરના છોકરાઓ ગુફામાં દૂર જતાં ઉઘડી ગઇ. તેમણે ઘડિયાળમાં જોયું તો પોણા પાંચ થયાં હતા. ગુફા તોડવાનું શરૂ કર્યું. એક કલાકમાં બે ફૂટનું સળંગ ગાબડું
પ્રિન્સીપાલ સાહેબે તુરંત જ ક્વાર્ટર નજીક હોવાથી પડ્યું. ને તોડવાનું બંધ કર્યું. નીચે વીસ ફૂટની અનેક રસીઓ કોલેજ ગયા અને પટાવાળા તથા ગાર્ડને જગાડીને દસ નાખીને વિદ્યાર્થીઓને એક પછી એક બહાર કાઢયા. છેવટે વિદ્યાર્થીઓને નામ મુજબ અત્યારે જ બોલાવી લાવવા જણાવ્યું. આચાર્ય સાહેબ બહાર આવ્યા. બહાર થોડું થોડું પાણી અર્ધા કલાકમાં વિદ્યાર્થીઓ તથા ગામના દસ આગેવાનો આવ્યા. આપવામાં આવ્યું. ને પ્રેમથી સગાભાઇની જેમ બધા ભેટી પડ્યા. દસે દસ વિદ્યાર્થીઓને બીજા વિદ્યાર્થીઓને બોલાવવા મોકલ્યા બધા માણસો ટ્રકોમાં અરોડી ગામ તરફ ગયા. બે તથા ખોદકામના સાધનો મંગાવ્યાં. પાંચ માલવાહક ખટારા, કલાકમાં અરોડી પહોંચ્યાં. આખું ગામ હિલોળે ચડ્યું. ને સર્વત્ર કોલેજની ગાડી તથા દસ આગેવાનો તેમજ એ વિદ્યાર્થીઓ સાથે આનંદ આનંદ થયો. તેના લીસોટા જેવા પ્રિન્સીપાલ સાહેબે, અરોડી ગામ જવા માટે સવારના સાત વાગે ઉપડયા. એક તેમના વિદ્યાર્થીઓ તથા આગેવાનો સાથે રાધનપુરનો રસ્તો કલાકમાં તો અરોડી પહોંચી ગયા. પ્રવાસની વિગત મેળવતાં કાપવો શરૂ કર્યો. જાણવા મળ્યું કે બે શિક્ષકો, આચાર્યશ્રી તથા સો વિદ્યાથીઓ
અરોડી, રાધનપુર તથા આજુબાજુના ગામોમાં આ શંખલપુરની ગુફાઓ જોવા ગયેલા. જે હજુ સુધી પાછા આવેલા વિદ્યાર્થીઓને કુદરતી કેવો સહારો મળ્યો, કોણે માર્ગદર્શન આપ્યું નથી. તેમણે પોતાને આવેલ સ્વપ્નની વિગત કહી. તુરત જ અરોડી તેની દિવસોના દિવસો સુધી ચર્ચાઓ થવા લાગી. પિયુષ અને ગામમાંથી હેમચંદભાઇનું સમગ્ર કુટુંબ તથા આ ગામના સો પ્રિન્સીપાલ સાહેબ શ્રી જે.જે. શાહને તેજપુંજના દર્શન દેનારા માણસો વધારાની જરૂરી સાધનસામગ્રી સાથે શંખલપુરના રસ્તે પોતે તીર્થંકર મહાવીર પરમાત્મા હતા. તેમણે જગત સમક્ષ પ્રિન્સીપાલ સાહેબની ટુકડી સાથે ગયા.
સંદેશ આપ્યો કે નવકાર મંત્રની શક્તિ કેટલી પ્રબળ છે તથા બરાબર અગીયાર વાગે આખો કાફલો શંખલપુરની ગુફા પોતે કરેલું ધાર્મિક કાર્ય કોઇ દિવસ નિષ્ફળ જતું નથી. ફક્ત
૧૭૩
માતુશ્રી દેવકાબેન ભવાનજી લાલજી છેડા પરિવાર (કચ્છ પુનડી-ઘાટકોપર)
હસ્તે : ભદ્રાબેન રાજેશભાઇ ભવાનજી છેડા
