________________
વિદ્યાર્થીઓ નજીક આવતા રહો, આ તો ધરતી ધ્રુજે છે, ધરતીકંપ હતા, તેથી તેઓ અન્ય માણસોના સહકારથી શંખલપુરની થયો છે. કોઇ ગભરાશો નહીં. વિદ્યાર્થીઓમાં ગભરાટ, રાડારાડો ગુફાઓ સુધી ઘુમી આવ્યા. પણ કોઇ જગ્યાએ ગુફાઓ માલુમ અને નાસભાગ શરૂ થઇ.
પડી નહીં. ઠેકઠેકાણે મોટી આડી ઊંભી શિલાઓ જોઇ તેઓએ આચાર્યસાહેબે કહ્યું કે ડરો નહીં, હિંમત રાખો, ગુફાની માન્યું કે કદાચ બીજા સ્થળે ગયા હશે ને ધરતીકંપમાં અટવાઇ બહાર પણ ધરતીકંપ છે. ગભરાવાની કોઇ જરૂર નથી. પ્રભુનું ગયા હશે. રાત્રે અરોડી ગામના તમામ માણસો પરત આવ્યા. સ્મરણ કરો. પિયુષ તો માળા કાઢીને નવકારમંત્રના જાપ શરૂ ખુદ શંખલપુરના માણસો પણ ગુફા શોધવા ગયાં પણ કુદરતી કર્યા ને કહ્યું, કે આ આપત્તિમાંથી હવે તો એક માત્ર હે નવકાર રીતે શિલા એવી રીતે ઢંકાઇ ગઇ હતી, કે ખરેખર ગુફા ક્યાં છે મંત્ર તુજ બચાવી શકે તેમ છો. આ સમયે શંકરના તાંડવ નૃત્યની તે નક્કી કરી શક્યા નહીં. મૂર્તિ પાસે બધા એકત્રીત થઇને એકબીજાને વળગી પડ્યાં, કોઇ ગુફામાં પૂરાયેલા શિક્ષકો તથા વિદ્યાર્થીઓની બે દિવસ ઉતાવળો વિદ્યાર્થી દોડીને જવાની મહેનત કરતો હતો પણ તેને થતાં પાણી તથા ખોરાક વગર શક્તિ ક્ષીણ થઇ ગઇ હતી. પાછો બોલાવી લેવામાં આવ્યો. ધરતીકંપના ત્રણ આંચકા પછી તેથી શાંતિથી બેઠાં બેઠાં ઇષ્ટદેવના જાપ કરતાં હતા. ફક્ત ધરતીએ સ્થિરતા પકડી લીધી. આ ધરતીકંપ સાર્વત્રિક હતો પણ પિયુષ હિંમત રાખીને એક આસને બેસીને નવકારમંત્રના જાપની એવું બન્યું કે ગુફાના દ્વાર પાસે ઉપર લટકતી હજારો મણની માળા કરતો હતો. જેમ જેમ જાપ કરતો જાય તેમ તેમ કુદરતી શિલા જેમ પેટીને ઢાંકણ વાસવામાં આવે તે પ્રમાણે ગુફાના દ્વારમાં શક્તિ શરીરમાં વધતી જતી હતી. સ્કૂર્તિ પણ વધારે જણાતી આડી પડી ગઇ. જવા આવવાનો માર્ગ બંધ થયો. ફક્ત અર્ધા હતી ને સર્વેને કહેતો કે મિત્રો તથા સાહેબો, તમો સર્વે વિશ્વાસ ઇંચની સળંગ તીરાડ ઉપરના ભાગમાં ગુફા અને શિલા વચ્ચે રાખજો. આપણને ઉગારનારો મળી જ રહેશે. ખરેખર તો ગુફાને રહી ગઇ, જેનાથી સૂર્યના પ્રકાશની સળંગ પટી ગુફામાં પડતી ઢાંકતી આડી પડેલી શિલા હટાવી શકાય તેવી સ્થિતિ નથી તેમ રહી અને હવા પણ મળતી રહી. શિક્ષકો તથા વિદ્યાર્થીઓ ગુફાના સૌ કોઇ જાણતાં હતા. આ પ્રસંગ બન્યાને ત્રણ દિવસ પસાર દ્વાર સુધી આવ્યા અને જોયું કે દ્વાર બંધ થઇ ગયાં છે. બધાએ થઇ ગયા. બધે શોધખોળ થઇ છતાં અરોડી ગામના ગ્રામજનોના વિચાર કર્યો કે આટલા સંખ્યાબળથી આ શિલાને હટાવી શકાશે પ્રયત્નો નિષ્ફળ ગયા. નહીં. તેમજ કોતરી શકાશે નહીં. તેથી સૌ વિદ્યાર્થીઓને ત્રીજે દિવસે મધ્યરાત્રિએ પિયુષ નવકારમંત્રના જાપ આશ્વાસન આપીને પ્રભુનું સ્મરણ કરવાનું કહ્યું. આ તો કુદરતી કરતો હતો. ત્યાં પ્રત્યક્ષ તેજપુંજનો તેજસ્વી ગોળો તેને સામે કોપ છે. પિયુષ નાનું એવું સ્થળ ગોતીને એક આસને બેસીને જોયો. તેને પણ નવાઇ થઇ. આ પ્રકાશિત ગોળો ગોળ ગોળ નવકાર મંત્રના જાપ શરૂ કર્યા ને વિચાર્યું કે પરમાત્મા કંઇ રસ્તો ફરતો નાનો થતો જાય અને નજીકમાં આવતો જાય. હજુ આ દેખાડે તો ભલે નહીંતર ખોળીયું પડી જાય તો તેની માટે કોઇ બાબતે વિચાર કરે તે પહેલાં નાનું એવું એક પ્રકાશિત બિંદુ તેના ચિંતા નથી. નવકાર મંત્ર મારી સાથે છે.
મોઢા દ્વારા પેટમાં જતું રહ્યું, તે તેણે પ્રત્યક્ષ જોયું. આ પ્રસંગ શંખલપુરની ગુફા અર્થો કિલોમીટર દૂર હોવાથી ત્યાં બન્યા પછી તેને ઊંઘ આવી ગઇ ને સ્વપ્ન આવ્યું કે પિયુષ, તું રાખેલ, બસના કંડકટર તથા ડ્રાયવરે મોડી રાત્રી સુધી રાહ જોઇ. મુંઝાઇશ નહીં. તારા જાપના પ્રતાપથી તને ઉગારનારા કાલે પ્રત્યક્ષ ગુફા સુધી તપાસ કરી પણ કોઇ ભોંયરા જેવું નહીં જણાતા સવારે આવી પહોંચશે. તું સમજ, તારા લાંબા પુણ્યના બળથી તેઓ બસ લઇને અરોડી ગામમાં પાછા આવ્યા. સાર્વત્રિક બીજા જીવો પણ ઉગરી જશે. ત્યાં તો તે ઉંઘમાંથી અચાનક ધરતીકંપ હોવાથી અરડી ગામમાં પ્રવાસની બસની પાછા જાગ્યો, ત્યારે પરોઢીયું થયું હશે એમ લાગ્યું. ફરવાની રાહ સૌ કોઇ જોતાં હતાં. પણ વહેલી સવારે બસ ખાલી આ તેજપુંજની અસર તે જ સમયે રાધનપુર શહેરની પરત આવતાં આખા ગામમાં હાહાકાર થઇ ગયો. ગામના સો કોલેજના પ્રિન્સીપાલ સાહેબ શ્રી જે. જે. શાહ સાહેબને થઇ. વિદ્યાર્થીઓમાંથી પચીસ તો બાજુનાં ગામડાઓનાં હતા. શિક્ષકો તેઓ ઉંમરમાં બીજા પ્રિન્સીપાલ સાહેબ કરતાં નાના હતા. તથા વિદ્યાર્થીઓ પરત ન આવતાં શોધખોળ માટે ડ્રાયવર તથા તેઓ પણ તમામ પ્રકારની રમતગમતના શોખીન, માયાળુ તેમજ કંડકટરને મળ્યા ને વિગત જાણી લીધી. પિયુષના પિતા સુખી વાત કરે તો મોઢામાંથી અમીવર્ષા થતી હોય તેવા લાગે. ધર્મના
૧૭૨
(સ્વ.) સવિતાબેન સાકરચંદ દેશાઇની આત્મશ્રેયાર્થે (ઘાટકોપર)
હસ્તે : શ્રી હરસુખરાય સાકરચંદ દેસાઇ
