Nalvilasnatakam

Author(s): Ramchandrasuri, Vijayendrasuri
Publisher: Harshpushpamrut Jain Granthmala

Page 111

नलविलासे
1
दमयन्ती - ( सभयमात्मगतम्) 'हा ! हदम्हि मंदभाइणी । किं मं परिच्चइदुकामो अज्जउत्तो, जं एवं जंपेदि ? अहवा पडिहदममंगलं । एयं खु पिवासाखिन्नकंठस्स अज्ज - उत्तस्स वयणखलिदं ।
राजा - देवि ! यद्यपेतपरिश्रमा, तदा पुरः प्रचलितु
e४ ]
यतस्व ।
''
दमयन्ती - अज्जउत्त! निद्दायंति मे लोयणाई, ता खणं इह ज्जेव सहस्सं ।
राजा - ( सहर्षमात्मगतम् ) प्रियं नः ( प्रकाशम् ) देवि ! प्रश्रान्ताऽसि तद् विनोदय निद्रया क्षणं चङ्क्रमणश्रमम्, अहमपि निद्रास्यामि ।
दमयन्ती - (स्वगतम्) मा णाम मं पसुतं परिचई कयाइ गच्छे, ता अत्तणो चीवरेण अज्जउक्तं परिवेढिय निद्दाएमि ।
( तथा कृत्वा शयनं नाटयति )
१. हा ! हताऽस्मि मन्दभागिनी । किं मां परित्यक्तुकाम आयें पुत्रो यदेवं जल्पति ? अथवा प्रतिहतममङ्गलम् । एतत् खलु पिपासाखिन्नकण्ठस्य आर्यपुत्रस्य वचनस्खलितम् ।
२. आर्यपुत्र ! निद्रायेते मे लोचने, ततः क्षणमिहैव शेष्ये । ३. मा नाम मां प्रसुप्तां परित्यज्य कदाचिद् गच्छेत्, तदात्मनश्वीवरेण आर्यपुत्रं परिवेष्ट्य निद्रामि ।