________________
આપનામાં શક્તિ નથી માટે નહિ પરંતુ મારા પરની કરુણાથી જ; એ વાત મને આજે બરાબર સમાણી. આજે આપના અને મારા વચ્ચેના અંતરનું મને ડીકઠીક ભાન થયું. આપ જો એક વિરાટકાય પત છે તે! હું એક રાફડા જેવા છું. આપ જો ગરુડના સ્થાને છે। તા હુ એક તુચ્છ ગીધના જેવા છું... ખરેખર...માતના જડબામાં ચવાઇ જતા મને આજે આપની સત્તમ કૃપામય દૃષ્ટિએ જ ઉગાયેર્યાં છે... અપકારી પ્રત્યેની પણ આપની આ મહાન ઉદારવૃત્તિને
મારાં અનત અનત વંદન છે...’
ભક્તિભરપૂર વચનેાથી મહામુનિના ગુણેનું ઋતુન કરી, પોતાના અપાર અપરાધોની ક્ષમા યાચી લંકાપતિએ મહામુનિને ત્રણવાર પ્રદક્ષિણા દઇ વારવાર
વંદના કરી.
રાગ
મહામુનિ તે કૈવલ્યની નજીકમાં હતા ! અને દ્વેષને નામશેષ પ્રાય: કરી નાંખ્યા હતા. મહામુનિના ઉજ્વલતમ આત્મલે અમરલાકના અમાને પશુ આકર્ષ્યા.
તી રક્ષા...જીવરક્ષા...કરવાને પ્રશસ્ત અભિ લાય....રાગ કે દ્વેષ વિના રાવણને કરેલી શિક્ષા... રાવણ નમતા આભ્યા છતાં એના પર એટલી જ સમભાવ દશા...દેવેએ ઉપરથી પુષ્પાની દૃષ્ટિ કરી; પ્રાસાના શબ્દોને દિવ્યધ્વનિ કર્યાં.
રાવણુના ભકિતજલભર્યાં જલધિમાં વેગ આવ્યે. પુનઃ તેણે મુનિવરનાં ચરણામાં મસ્તક સ્પ કરી કૃતકૃત્યતા અનુભવી.
રાવણુને ‘રાક્ષસ ' તરીકે નિહાળતા મનુષ્ય માટે રાવણુના આ જીવનપ્રસ ંગેા દિવાદાંડીરૂપ છે. રાવણના ઉચ્ચ વ્યક્તિત્વને સમજવાની આ જીવનપ્રસંગો તક આપે છે.
પુષ્પક વિમાનમાંથી રાવણુતુ અંત:પુર...પરિવાર વગેરે રાવણુની પાસે ઉપસ્થિત થઇ ગયા. રાવણુ બધાની સાથે ત્યાંથી ભરતેશ્વરે નિર્માણુ કરેલાં અનુપમ જિનચૈત્યા તરફ ગયા.
કલ્યાણુ : સપ્ટેમ્બર ૧૯૬૧ : ૫૧૩
ચન્દ્રાહાસ વગેરે શસ્ત્રોને બહાર મૂકી તે અંદર ગયે!. ઋષભદેવથી માંડી વીરવ માનસ્વામી પત ચાવીસે તીર્થંકરાની અષ્ટપ્રકારી પૂજા કરી.
પછી શરૂ કરી ભાવપૂજા. રાવણે હાથમાં લીધી વીણા. વીણાના તાર ઝણઝણી ઉઠયા. અંતઃપુરની રાણીઓએ ઝાંઝરના ઝમકાર સાથે કોકીલકંઠના
કમનીય સૂરા છેડયા...વીણાના સૂરે। સાથે કંઠના
સુરાનું મિલન થયું... અને ભક્તિરસની છા
ઉછળવા માંડી....
સમય વીતતા જાય છે....રાવણુના દિલનું દર્દી દીનાનાથના દિલને ભીંજવી દેવા મથી રહ્યું છે... રાવણની સૃષ્ટિમાં ફક્ત નાથ તીર્થંકરદેવ સિવાય ક્રોઇ નથી. પરમાત્મસૃષ્ટિની પરમ માધુરીમાં મસ્ત બની રાવણ ડાલી રહ્યો છે.
બીજીબાજુ જિનાલયના એકાંત ખૂણામાં ઉભે ઉભા એક દિવ્યપુરુષ રાવણમાં લીન બની ગયા હતા. રાવણની જિનભક્તિ પર એ દિવ્યપુરુષ આફ્રીન બની ગયા હતા.
એ હતેા ધરણેન્દ્ર.
એ પણ તીની યાત્રા કરવા માટે આવ્યા હતા. પરંતુ જ્યાં તેણે જિનાલયના ભવ્ય દ્વારમાં પ્રવેશ કર્યાં ત્યાં જ તેના કાને દિવ્ય ભાવપૂજાના સૂરા પડયા... પછી તો એ ધીમે પગલે એવી રીતે અંદર પ્રવેશ્યા કે કોઈ જાણી ન શકે.
રાવણે જ્યાં પૂજા પૂર્ણ કરી ત્યાં ધરણેન્દ્ર ખેલ્યેા : * રાવણુ! કમાલ કરી તે! અરિહંતના મુણેાનું જે તે કીર્તન કર્યું તે અદ્ભુત છે! તારા પર હું તુષ્ટ થઇ ગયા છું!'
“ના રે ના, હું શું સ્તવના કરી શકું? હું તા મારા ભાંગ્યાતૂટયા....’
ના ના, તે તને શાલે એવી ભવ્ય ભક્તિ કરી છે. કે જે ભક્તિનું મૂળ મેક્ષ છે, છતાં કહે. હું તને શું આપું ? તું કંઇક મારી પાસે માગ.’
