________________
એમનાં મુખેથી ગંધવ સુરે સ્તવન સજ્ઝાયેા સાંભળવાની એક તક મનાતી. વ્યાખ્યાન પણ સુંદર વૈરાગ્યભર્યો એ કરતા.
કની કેવી વિચિત્રતા છે કે આવા બાળબ્રહ્મચારી અને વર્ષના સંયમીને લગભગ ૮ વર્ષ પૂર્વે કેન્સરના રોગ લાગુ થયા. એની પહેલી પારખ મુંબઇના પ્રસિદ્ધ ડૉ. હિરભાઇએ કરી જેમણે ત્યારથી આજ સુધી નિઃસ્વાર્થી કિંમતી સેવાઓ આપી છે. પહેલા હુમલામાંથી તા બચાવ થઈ પરંતુ ચારેક વર્ષ પછી કેન્સર ઉપડયું. તે પછી માથાના અસહ્ય દુઃખાવા, માં પર આંચકા, કાનમાં મેાટી ઘટી જેવા ઘરરર અવાજ, મુખના જમણા ભાગ પર લકવાની અસર, ઉલટી, ‘ખાંસી, ક્ વગેરે પીડાએ રહ્યા કરતી. સુરેન્દ્રનગરમાં ગળેથી ઉતારવાનું બંધ થતાં ગેસ્ટ્રોસ્ટામી કરી પેટમાં નળી મૂકવામાં આવી. આવી બધી પીડાઓ વચ્ચે પણ એમણે અમદાવાદમાં ૧૪ ઉપવાસ, સુરેન્દ્રનગરમાં ૨૪, પિંડવાડામાં ૧૩ તથા શિવગજમાં ૩૦ લાઞટ ઉપવાસ કર્યા હતા. દેવગુરુ અને તપ–સાધનાના અજબ પ્રભાવે અનેકવાર આખરી જેવી સ્થિતિમાંથી એ ઉગરી ગયા હતા અને ડાકટરોની આગાહી ખાટી પડી હતી.
મુંબઈમાં ડા. હિરભાઇ, ડૉ. દ્રુતરી, ડૉ. જયંતિલાલ, અમદાવાદમાં ડા. દિનકરભાઇ, સુરેન્દ્રનગરમાં ડૉ. બુચ, શિવગંજમાં ઢા. કે. જે. શાહે ઘણી ઘણી સેવાઓ આપી હતી. છેલ્લે પડવાડામાં સરકારી ડોકટર પણ લાગણીભરી ટ્રીટમેન્ટ કરતા.
છેલ્લા કેટલાક વખતથી શ્વાસની ભારે તકલીફ, જોરદાર ખાંસી, કયારેક કયારેક ઉલટી, વગેરે છતાં, આત્મહિતનું શ્રવણુ વાંચન તેઓશ્રી સારૂ કરતા. બહુ અશક્ત થયા પછી પણ નવકાર, અરિહંત, ચત્તારિ મંગલનું શ્રવણ ચાહીને માગીને ખૂબ ખૂબ કરતા. ૬ ભરી સ્થિતિમાં એમની શાંતિ તથા સમતા જોઇને ગામે ગામના ભાવિકાને એમાં પૂર્વકાલના મુનિના દર્શન થતાં. એમની અનુમોદના નિમિત્તો ચતુવિધ સ ંઘે લગભગ ૨-૩ કરાડ સ્વાધ્યાય, હજારી સામાયિક, આંખેલ-એકાશન-શુભ માગે ધનવ્યય, વગેરે કહ્યુ હતું.
શ્રાવણ વદ ૧૧ના અપેારે હજી તા નવકાર તથા અરિહંતપદનું ચાહીને શ્રવણ કરતા હતા, એટલામાં શ્વાસની તકલીફ એકદમ વધી અને નમે અરિહંતાણુના ઘાષ સાંભળતાં એમના જીવનદીપક બૂઝાઈ ગયા. પિંડવાડા સંઘે ધામધૂમથી એમના દ્વેષને શિબિકામાં કાઢી, સુંદર પ્રકારે અંતિમ
સ્વાધ્યાયના તેમને એટલેા બધા રસ
હતો કે ઉપવાસોમાં પણ આવશ્યક ચુણિ-સંસ્કાર કર્યાં હતા. ધન્ય હા એવા સંયમી
ત્યાગી તપસ્વી મહાત્માને!
જીવાભિગમ જેવા આગમા એમણે વાંચ્યા હતા. વળી ઉપવાસામાં તથા તે સિવાય પીડાએ છતાં અરિહંતનું ધ્યાન તથા જાપ પણ અદ્ભુત કરતા.
