________________
૫૧૮ : અદ્દભુત ચમત્કાર
મુકો. અરે! રત્ન શું આપે! પણ વ્યવ- મુનિમહાત્માને દાન આપવાના પ્રભાવથી હાર ઉચિતતાને પણ સાચવી નથી. તે તે જ થયાં છે. અને તેથી જ આ પથ્થરને શું ધન આપવાના હતાં?
અદ્ભુત ચમત્કાર રત્નરૂપે થયે છે. - આ રત્નની પ્રાપ્તિ કેવી રીતે થઈ તે તે સુપાત્રદાનનું ફળ આ ભવમાં જ સાંભળ! “તે મને પારણું કરવા માટે જે
આપણને સાક્ષાત્ થયું. બાદ પત્ની પણ બધે સાથે આડે હવે તે સાથવાનું મેં ભાવ- વૃતાંત સમજી હૃદયમાં જિનેશ્વરભગવંતના પૂર્વક મુનિરાજને દાન દીધું. પાછા વળતાં જે
ધમની પ્રશંસા કરવા લાગી. મળેલા ધનને જગ્યાએ દાન આપેલ ત્યાંથી આ પથરાને
સદુપયોગ કરી સુંદર આરાધના કરવા વડે બને વીણીવીણીને મેં પોટલું બધું, મને થયું કે
જણાં દિવ્યગતિને પામ્યા. આ રીતે ધમની ખાલી થેલે લઈ ઘેર જઈશ તો પત્ની તે
આરાધના કરીને સર્વ જી કમમુક્ત બની જોઈ દુઃખી થશે, માટે મેં તેમાં પથરા ભરેલાં
અજરામર પદને વરે! પણ રસ્તામાં જ આ પથ્થરના રત્ન તપસ્વી
(અનુસંધાન પાન ૫૧૫ થી ચાલુ)
* હવે સમજ્યા !”
ગુણનિધિ ! સારા સમયે મુહૂર્ત જોઈને લંકાખલાસ! કુંભકર્ણને મિજાજ ગય...પણ પતિનાં ચરણોમાં ઉપસ્થિત થઈશ ” બિભીષણે હાથ દબાવી ઠંડો પાડયો. “અરે, અમે “બહુ સારું. કહીને બંને કુમારો પિતપોતાના છીએ....દરવાજા ખેલ બિભીષણનો અવાજ મહેલમાં ગયા. અને યુદ્ધયાત્રાનો બૃહ વિચારતા ઓળખાતાં પુરોહિત ડઘાઈ ગયો, “અત્યારે કેમ વિચાર્તા નિદ્રાધીન થયા. આવ્યા હશે ? શું હશે? હું કોઈ ગુનામાં તો નહિ
બીજા દિવસની શરૂઆતથી લંકા વિજયયાત્રાની આવ્યો હોઉં ને!...” તર્ક-વિતર્ક. કરતા પુરોહિત
તડામાર તૈયારીઓથી ધમધમી ઉઠી. આજુબાજુના ધ્રુજતે હાથે દરવાજા ખેલ્યા. સામે જ કુંભકર્ણ અને
કંઇ વિદ્યાધર...વિધાધર રાજાએ લંકામાં આવવા બિભીષણને જોયા.
લાગ્યા. સૌ પ્રથમ રથનૂપુરના ઇન્દ્ર રાજા પર ચઢાઈ કેમ સ્વામી! અત્યારે સેવકને યાદ કર પડ્યો?' કરવાનો નિર્ણય લેવાયે. ટીપણું જવાનું છે....
પ્રશસ્ત મુહૂર્ત આવી લાગ્યું. “અત્યારે?”
કુંભકર્ણ, બિભીષણ, ઇન્દ્રજીત અને મેધવાન “તે શું કાલે?”
વગેરે અગણ્ય વીરોની સાથે રાવણે પ્રયાણ કર્યું. : “પણ શા માટે તે કહેવા કૃપા કરશો ?”
બીજીબાજુ કિષ્કિન્ધાથી સુગ્રીવ પણ પિતાના “શું એટલી સમજ નથી પડતી? હવે શાનું મહાન સૈન્યની સાથે રાવણને આવી મળે. પાતાલ મદત જોવાનું હોય? લગન તે થઈ ગયાં છે...!” લંકાથી ખર વિધાધર પોતાના ચુનંદા ચૌદ હજાર કુંભકર્ણની વાધારા અખલિત ગતિએ ચાલી. વિદ્યાધર વીરની સાથે ભેગે થે. - “શું યુદ્ધયાત્રા માટે?”
(ક્રમશ:)
