________________
: ૧૫૬ઃ વિદ્વત્તાની વિટંબના 4) બીજું મહાવીરવાણીના સંપાદક, લેખક એ પોતે જેને દરેક રીતે કે કેમ વધુ મળે એવી ભાવના જ પોતાના પુસ્તકનો સર્વહક સ્વાધીન રાખે છે. જે બતાવી આજે સમાજને અમારા જેવા શોધકવર્ગની પસ્તકના શબ્દને કબજે પોતાના હાથમાં કેટલી જરૂર છે એ ઠસાવવા કગટ પ્રયત્ન કર્યો છે. રાખતા હોય છે, તે જ વ્યક્તિ જે પરવાનગી વિના આવું તેઓ જે આજના કોઈ રાજમાન્ય પુરૂષનાં બિન હકકે સર્વના જ્ઞાન-વારસામાં સુધારો કરે તે વચનને માટે પણ લખે તે તેમને ખબર પડી જાય. તે કેટલી ગુનેગાર ગણાવી જોઈએ.
ઉપર કહેલી વાતને ટુંકમાં એક જ સ્પષ્ટ પ્રત્યુત્તર છે | (T) ના Hi ના એ સર્વ ના કે શ્રી સર્વ દેવનાં જ્ઞાનવારસામાં એક કાને માત્ર એ શાસ્ત્ર વચનથી એ મહાનુભાવ વાકેફ તે હશે જ પણ વધઘટની કશી આવસ્યકતા નથી. એ તે નિ:શંક ને? જે માત્ર એક જ પરિપૂર્ણ સત્ય સમજે છે તે છે કે, હાલમાં આપણને જેટલો જ્ઞાનવારસે ઉપલબ્ધ સંપૂર્ણ સત્યને જાણે છે. એક જ પૂર્ણ સત્ય અનેક છે. તે તે સર્વતૃમૂલક હોઈ તદ્દન સત્ય જ છે આથી મહાસને જન્માવે છે. આ વાત આપણે ભગવાને નાનીશી ક્ષતિની સંભાવના ન જ હોઈ શકે. આ આપેલી માત્ર ત્રિપદી (ઉપજે ૬ વા વિશે શું વા વાતને આપણે અન્વય-વ્યતિરેક દારા સિદ્ધ કરી શકીયે પુરે ફવા)માંથી શ્રી ગૌતમસ્વામીજી આદિ ગણુધરાએ ર છીએ. પછી પણ તેમાં જેને વધઘટની જરૂર જણાતી ચેલી દ્વાદશાંગીથી જાણી શકીએ છીએ. સર્વ કરૂપિત એક હોય કે તેમાં પોતાનું ડહાપણ ડહોળવાનું મન થતું જ શબ્દ કિંવા એક જ પદને પૂર્ણ જાણવાથી આત્મા હોય તે ખરેખર તેની કમનશીબીજ ગણાય. શ્રી કલિતેમના જેવી સંપૂર્ણ સ્થિતિને પહોંચી શકે છે. જે કાલ સર્વજ્ઞના શબ્દોમાં કહીએ તેસર્વ પ્રભુને જ્ઞાનવારસે અપૂર્ણ હેત તે તેમના
तददुःषमाकालखलायितं वा આગમ-પ્રવચન દ્વારા કોઈ પણું આત્મા સર્વશતા ન મેળવી શક્ત.
पचैलिमं कर्मभवानुकुलम् । લેખક સર્વજ્ઞ જિનેશ્વરદેવનાં ધર્મશાસન માટે
___उपेक्षते यत्तव शासनार्थયથેચ્છ પ્રલાપ કર્યા બાદ અટકતા નથી, પણ પોતાનાં
મથે ને વિકતા વા | ડહાપણને વધુ છૂટું મૂકતાં તેઓ જણાવે છે કે, જે હે ભગવન!) જે તારા શાસનની (તારા પ્રરૂપિત ડહાપણ કેવળ ગાંડ૫ણું પૂરવાર થયું છે) વર્તમાનમાં પ્રવચનની) ઉપેક્ષા કરે છે અથવા તે તેને અસ્વીતે જ્ઞાનવિજ્ઞાનના બીજા ઘણું સાધન વધતાં જાય કાર કરે છે. (વિપરીનપણે સ્વીકારે છે.) તેનું છે. તથા ઘણુ ખંતીલા અને કેવળ વિજ્ઞાનને માટે જ કારણ પંચમકાલનું ચેષ્ટિત છે, અથવા તેના આપભોગ આપનારા શોધકે પણ પાતા જાય છે. અશુભકર્મનો ઉદય છે. તેથી આપણે પણ એ સાધને અને શેધકોના સહ
સુંઠના ગાંગડે ગાંધી થનારો ભાઈ બેચરદાસ કારથી આપણને વારસામાં મળેલા એ જ્ઞાન ભંડારને
દેશી જેવા વર્તમાનકાલીન વિદ્વાનની માફક ચકાસવો જોઈએ. એનું તમામ રીતે પરીક્ષણ કરવું
જે આવી રીતે સર્વપ્રવચનમાં કોઈને જોઈએ. અને તેમ કરતાં તેમાં જ્યાં જ્યાં ફેરવવું
કોઈ હસ્તક્ષેપ કરતું જ આવ્યું હોત તો યા વધઘટ કરવી પડે તે બધું ઘણું વિશાળ મનથી
બેશક એ પ્રવચન અવિશ્વસનીય અને મોક્ષસાધના કરવું જોઈએ. આમ કરવાથી તે જ્ઞાનવારસ વધશે.
માટે અયોગ્ય બનત. આજ સુધી જે જે આયા અને સુરક્ષિત રહેશે. બંધીયાર જ્ઞાન વા વિધા નકામી
ગીતાર્થો થઈ ગયા. તેઓ જ્યાં શાસ્ત્રની પંક્તિ સમજી બને છે. વિશ્વસ્ત મનાતી નથી. અને છેવટે તેને કોઈ
ન શક્યા કે જ્યાં શંકાસ્થાન જણયું ત્યાં શાસ્ત્રની આદર પણ કરતું નથી.” (મહાવીરવાણું પૃષ્ઠ. ૬૪.) નાની વાતને પણ અસત્ય ન કરવી. કિંવા તેનું
મજકૂર શબ્દમાં લેખકે શોધક એટલે કે સુધારક વર્ગમાં અન્યથા ચિત્રણ પણ ન કર્યું. તેઓએ માત્ર ત્યાં પિતાની ગણત્રી કરી, પિતાને કે એ શોધકવર્ગને સમા એટલું જ કહ્યું કે, “તારાં વાન આ બવ.
