________________
૬ ૮૧૮ઃ જૈનદર્શનને કર્મવાદ: સથી રસ્થિને ભેદી એકવાર સમ્યકત્વ પ્રાપ્ત આકારવાળા અને એવા અતિશય લીસા બની કર્યા પછી કદાચ તે આત્મા મિથ્યાત્વી થઈ ગયેલા હોય છે. પાષાણુને એવા આકાર આપજાય, નરકે જાય, અરે નિગોદમાં ઉતરી જાય વાની સાથે એવું લીસાપણું આપવું, એ કારીતે પણ તેને સંસાર અદ્ધ પુદ્ગલ પરાવર્ત- ગરને માટે ય સહેલું તે નથી જ; જ્યારે કુદનથી વધુ નહિ રહેવાથી અંતઃ કડાકડિ સાગ- રતી રીતે એ પાષાણે અથડાતે કુટાતે એવા ર૫મથી વધારે સ્થિતિબંધ તે આત્માને થતે બની ગયેલા હોય છે. જીવને ગ્રન્વિદેશ સુધી જ નથી. અનાદિ કાળથી કમ સંતાનથી વેષ્ઠિત પહોંચાડનારી જે કમસ્થિતિની લઘુતા થાય છે, આત્માઓને કમની જંજીરાથી મુક્ત થવા તે લઘુતા પણ એ જ રીતે યથાપ્રવૃત્તિકરણ મોક્ષપ્રાપ્તિનું એય જ સ્વીકારવું જોઈએ. મોક્ષ દ્વારા એ કર્મસ્થિતિ ખાતે ખપતે થઈ જવા પ્રાપ્તિ માટે સાચા સવરૂપે ધર્મની પ્રાપ્તિ કરવી પામે છે; અભવ્ય છે અને દુવ્ય છે જોઈએ, અને ધર્મને સાચા રૂપે પામવા માટે પણ પ્રન્થિદેશ સુધી પહોંચી શકે છે, છતાં દુર્લભ એવા સમ્યકત્વને પામવું જોઈએ. તેઓ આગળ વધી અપૂર્વકરણ દ્વારા ગ્રન્ટિ
દુર્લભ એવા સમ્યકત્વની પ્રાપ્તિ કયા ક્રમે ભેદ કરી શકતા નથી. પ્રાપ્ત થાય છે, તે અંગેની હકિકત ઉપર અહીં ખાસ સમજવું જરૂરી છે કે, ઉપર દર્શાવી તેમાં પ્રથમ તે આયુ સિવાય શેષ મુજબ કર્મ સ્થિતિની લઘુતા થવી એ ખુબ જ સાતે કર્મોની સ્થિતિની પ૫મના અસંખ્યા- મહત્તવની વસ્તુ છે. કારણ કે જેમ ગ્રથિને તમા ભાગે ન્યૂન એક કડાકડિ સાગરોપમ ભેદવાને પુરૂષાર્થ તે ઉપર મુજબ કમસ્થિતિની પ્રમાણ લઘુતા કરવી જોઈએ.
લઘુતાને પામ્યા વિના કરી શકાતું નથી, તેમ આટલી હદ સુધીની લઘુતાને પામેલે શ્રી જિનેશ્વર મહારાજે મોક્ષ માટે જણાવેલી જીવ જ સ્થિદેશને પામી અનુક્રમે અપૂર્વ ક્રિયામાં એક નમસ્કારને (નવકારમંત્રને) કરણ અને અનિવૃત્તિકરણ કરી સમ્યકત્વને પહેલે અક્ષર નકાર કે કરમિભંતેને પહેલે પામી શકે છે.
અક્ષર કકાર તે પણ ઉપર મુજબ કમરિશ્યગ્રન્થિદેશે પહોંચવા ગ્ય કમસ્થિતિની તિની લઘુતા પામનાર ભાગ્યશાળીઓને જ પ્રાપ્ત લઘુતા જીવને પિતાના ઇરાદાપૂર્વકના પ થાય છે. આજે નમસ્કારના નકાર અને કરેમિપાર્થ વિશેષથી પ્રાપ્ત ન થતાં નહી-ઘેલ-પાષાણ
ભતેના પ્રકારની વાત તે યથાર્થ તત્વાર્થ પ્રધાન ન્યાયે અકસમાત વેગે પામે છે. નદીઓમાંથી રૂ૫ સભ્યત્વ ન પામેલ હોય તેવાઓને ય કેટલીકવાર બહુજ સુંદર આકારવાળા અને માટે પણ સમજવી. અતિશય લીસા એવા પાષાણે મળી આવે છે. સમ્યકત્વ રહિત છ તે શું, પણ એ પાષાણને કઈ કારીગરે કંઈ એવે સુન્દર અભવ્ય છે કે જે કોઈ કાળે મા આકાર આપેલે હોતે નથી, અથવા તે એ માનતા જ નથી, અને માનવાના પણ નથી, પાષાણને કેઈ કારીગરે એવું અતિશય હીસા- અને જેને મેની ઈચ્છા થઈ નથી, અને પણું પણ આપેલું હોતું નથી. આમથી તેમ થવાની પણ નથી, તેઓને પણ નવાર અથડાતે કુટીતેજ એ પાષાણે એવા સુંદર મહામત્ર, અથવા શ્રી નવકાર મહામંત્રનું
