________________
૧૦ : જૈનમાર્ગની પિછાણુ પામેલા આત્માઓ માટે શક્ય નથી, એટલું જ નહિ, પણ તેઓ પાસે તેમાંના એકાદ પદાર્થને પણ અખંડિત રીતિએ ત્યાગ કરાવવો ઘણો મુકેલ છે. જ્યારે સ્વશરીરના આરોગ્ય –સંરક્ષણાર્થે પણ તે જાતિના અભક્ષ્ય પદાર્થોના ભક્ષણને ત્યાગ જનતાને અશક્ય થઈ પડયો છે, ત્યારે તે જ જમાનામાં જીવરક્ષાની ખાતર, પરલોકના પારમાર્થિક હિતની ખાતર કે કેવળ ધર્મશાસ્ત્રકારની આજ્ઞાનું પાલનની ખાતર હજાર બાલક અને બાલિકાઓ, યુવક અને યુવતીઓ, પ્રૌઢ અને પ્રૌઢાઓ, વૃદ્ધ અને વૃદ્ધાએ તેનો સર્વથા ત્યાગ. આચરી રહ્યા હોય, એ વાત શું ઓછી અનુમોદનીય છે? એ અભય પદાર્થોના ભક્ષણના ત્યાગથી સાહજિક રીતિએ (naturally) જ એના ત્યાગને આચરનારાઓ, તે પદાર્થોના ભક્ષણથી ઉત્પન્ન થનારા હજારો રેગેથી આપોઆપ બચી. જવા પામે છે. એટલું જ નહિ, પરંતુ જીવરક્ષાદિ આત્માના ઉચ્ચ અધ્યવસાયે કાયમ માટે ટકાવી શકે છે. તેવા આત્માએ પિતાની સારિક, દયાળુ અને કમળ અહિંસક લાગણીઓનું આ ઘેર હિંસક જમાનામાં પણ જીવનના અંત સુધી રક્ષણ કરી શકે છે. જગતને શારીરિક રોગ અને માનસિક નિર્દયતાના વ્યાધિમાંથી મુક્ત કરવા માટે આટઆટલાં ઔષધે અને અખતરાઓ તથા સાહિત્ય અને તત્વજ્ઞાન પ્રચાર પામ્યાં છતાં, જે રોગ અને વ્યાધિઓનું તથા તેનાથી ઉત્પન્ન થતા ઉપદ્રનું નિવારણ નથી થઈ શકર્યું, તે શ્રી જૈનશાસને દર્શાવેલી આરાધનામાંનાં એક . પ્રાથમિક, સ્વલ્પ અને સહેલાઈથી આચરી શકાય તેવાં અંગને. અપનાવી લેવાથી બની શકે છે. શ્રી જૈનશાસને નિષેધેલા. એક અભક્ષ્ય ભક્ષણને ત્યાગ સમસ્ત દુનિયા જે રાજીખુશીથી સ્વીકારી લે, તો કેટલા ઉપદ્રમાંથી વિના આડંબરે,
